Мушкили дили рамидаи ҳавоӣ ватан кунад

Шабнам чунон нарафт ки ёд чаман кунад

Онҳо ки дид Юсуф аз ихвони сангдил

Хунаш ба гарданаст ки ёд ватан кунад

Дил мекунад ба синаи мо бедилони руҷӯъ

Гар нофаи бозгашт ба ноф хутан кунад

Дилҳои ҷамъро кунад ошуфтаи ёди ман

Розӣ намешавам ки касе ёд ман кунад

Бе пардаи нақши сӯрати ширин нигошта аст

То интиқоми ишқ чаҳ бо кӯҳкан кунад

Бисёр рӯи мадаи дили ушшоқро мабод

Зулфи тўрои гаронии дил бешикан кунад

Боли малик чу барги хазони дида рехта аст

Парвонаро ки ёд дар он анҷуман кунад

Соиби марои зи дард сухан хӯрд вхўоб нест

Кӯи исоӣ ки чораи дард сухан кунад