Беҳосилӣ ки тарбият бед ме кунад

Ин шуғли пучро ба чаҳ умед ме кунад

Чун Хизри ҳаркии завқ шаҳодат наёфта аст

Рағбат ба зиндагонӣ ҷовид ме кунад

Аз барги баҳри қатли худ омодааст теғ

Бе ҳосилии нигар ки чаҳ бо бед ме кунад

Нашунидааст булбул бе дарди буии ишқ

Ин нолаҳои зор ба тақлид ме кунад

Чун шабнами он касе ки баландаст ҳимматаш

Домани гиреҳ ба доман хуршед ме кунад

Кӯҳ аз садои хуш чаҳ аҷаби гурз ҷо равад

Гардуни тараб ба нағма ноҳид ме кунад

Даст аз асари мадор ки то ҷом ҳаст халқ

Бе ихтиёри ёди з ҷамшед ме кунад

Бе гуфтугӯи зи маънии таҷред ғофил аст

Он содаи дил ки даъвӣ таҷред ме кунад

Бетолеъӣ ки шиква надорад зи рӯзгор

Рӯзи сиёҳи хеши шаб ид ме кунад

Аз фикри зулфи врўии ту он кас ки фориғ аст

Шаби рӯзу рӯзи шаб ба чаҳ умед ме кунад

Ҳар каси сафири хома соиб шунида аст

Кӣ гӯш бар тарона ноҳид ме кунад