Бо хотири гирифтаи кудурат чаҳ ме кунад

Бо кӯҳи дарди санги маломат чаҳ ме кунад

Дар хшксоли оби гуҳар кам наме шавад

Бухли фалак ба аҳли қаноат чаҳ ме кунад

Борон бе маҳали надиҳади нафъи кишт ро

Дар вақти перии ашки надомат чаҳ ме кунад

Холи туро ба ёрии хат эҳтиёҷ нест

Ин дузди хираи пардаи зулмат чаҳ ме кунад

Сайлоб соф шуд зи ҳам оғӯшии муҳӣт

Бо синаи кушодаи кудурат чаҳ ме кунад

Ваҳшат чу рӯ диҳад ҳамаи ҷои кунҷ азлат аст

Аз худ рамидаи гӯшаи азлат чаҳ ме кунад

Таъмири хонаи шоҳиди вайронӣ дил аст

Онро ки дил баҷост иморат чаҳ ме кунад

Аз пушти зарнигори худ ойӣна фориғ аст

Маҳви ту сайри гулшани ҷинат чаҳ ме кунад

Соиби маро ба дарди дили хеши вогузор

Бемор бе димоғи иёдат чаҳ ме кунад