Аз ҳасани ғариби ту ҷаҳони субҳ ватан шуд

Ин шӯраи замин аз гул рӯй ту чаман шуд

Комати шаккарини бод ки ҳар рахнае аз дил

Ширини з шукр ханд ту чун кунҷ даҳан шуд

Буии хуши оҳӯии ту брдшти гзркрд

Доғи ҷигари лолаи ситони ноф хутан шуд

Хорӣ ки кашидам зи қадами роҳравон ро

Чун шамъи дарин бодияи Хизри раҳ ман шуд

Брсўмъаҳ афтод зи чашми ту нигоҳӣ

Сад зоҳиди паймонаи шикани тавба шикан шуд

Райҳон ки рухи гулшани азуи тозаи ватар буд

Аз тозагии хати ту тақвим куҳан шуд

Дар ншأаҳи сардаргуми ҷонро набардам

Ҳарчанд ки дар ҷоми ман ин бода куҳан шуд

Ҳрқтраҳ ки дар пардаи шаби рехти зи чашмам

Чун шабнами гули оина рӯй чаман шуд

Фарёд ки ёқӯби назари бастаи мо ро

Пероҳани Юсуфи дувуми байт ҳузн шуд

Умрӣаст ки дар бута фикраст гудозон

Соиб аҷабӣ нест агар пок сухан шуд