Дар роҳи тўҳри каси дили вдин бохта бошад

Аз занги худии оина пардохта бошад

Чун тири хадангӣ ки пар вабол надорад

Ноқис буд он сарв ки бефохта бошад

Дар базми нигорӣ ки зи худ сабр надорад

Дар хилвати ойӣна чаҳ пардохта бошад

Пурвои забони бозӣ шамшер надорад

Ҳар каси зи таҳаммул сипар андохта бошад

Дар айни тамомӣ буд омодаи нуқсон

Ҳар содаи изорӣ ки чу ма сохта бошад

Чун сояи замини гир буд рӯзи қиёмат

Сарвӣ ки дар ӣнҷои илм афрохта бошад

Аз ишқ шавад поки дили зи қайди алойиқ

Ноқис буд он сим ки нагудохта бошад

Дар оби ҳаёти омада бар санги сабуяш

Дар баҳри ҳубобӣ ки нФш бохта бошад

Аз тоир бе боли впри мо чаҳ кушояд

Симурғ ба ҷое ки пар андохта бошад

Маъмур буд хотири он кас ки чу соиб

Бо гӯшаи вайронаи дил сохта бошад