Файзи дами субҳ аз лаби хандон ту ёбанд

Шаҳдӣаст шикарханд ки дар шан ту ёбанд

Ҳар дил ки шўдоби дарин боғ чу шабнам

Зери қадами сарви хиромон ту ёбанд

Дар роҳи сабо ғунча нишинанд азизон

То буии гул аз чоки гиребон ту ёбанд

Юсуфи сафатони перҳан хеш фурушанд

То қатрае аз чоҳи занхдон ту ёбанд

Оҳӣаст ки бархеста аз хоки шаҳидон

Ҳар гирд ки дар арсаи ҷавлон ту ёбанд

Тартиб диҳад чарх чу девони қиёмат

Шерозааш аз зулфи парешон ту ёбанд

Вақтаст ки ушшоқи ту аз рашк бимиранд

Аз бас ки туро волаи вҳирон ту ёбанд

Дар коми вдҳн об шавад миваи ҷинат

Дар дил чаҳ хаёласт ки пайкон ту ёбанд

Дар домани пероҳан Юсуф назанад даст

Хорӣ ки ба девори гулистон ту ёбанд

Зини хирқаи сад пора агар србдри оре

На доираро тавқи гиребон ту ёбанд

Оҳ аз ҷигари ташнаи хуршеди برارد

Ҳар қатра ки дар чоҳи занхдон ту ёбанд

Ваҳшӣ шавад аз дида ҳар кас ки нигоҳӣ

Дар доираи наргиси фаттон ту ёбанд

Ин он ғазали хусрав маънӣаст ки фармуд

Хубони амали фитнаи зи девон ту ёбанд