Бо рӯй ту ойӣнаи равшан чаҳ намояд

Бе чеҳраи гулранги ту аз гул чаҳ кушояд

Дар рӯзи чисон ҷилва кунад карами шаби афрӯз

Бо чеҳраи тобони ту чун меҳр барояд

Шабнами нрбоиди зи чамани ҷилваи хуршед

Зинсон ки нигоҳи тўдл аз халқ рибоед

Аз нағма маҳол аст шавад бози дили танг

Аз боди нафаси ғунча пайкон накушояд

Гар ошиқи лаб ташна шавад восили дарё

Чун мавҷ маҳоласт ки занҷири нхоид

Аз дили сияҳӣ бртўгронаст ғаму дард

Дар оинаи тори парии деви намояд

Равшан нашуд аз бодаи гулранги марои дил

Аз оинаи трдст чаҳ зангор задойад

Ҳар чанд сазовори ситоиш буд аз халқ

Он мард тамомаст ки худро наситояд

Қонеъ накушуд миннати эҳсони зи карямон

Оби гҳрози резиш дарё нафазояд

Соиби зи фироқи ту зи гуфтори баромад

Дар фасли хазони булбули бедил чаҳ сарояд