Оҳӣ ки зи дилҳои ҳўснок барояд

Дӯдӣаст ки аз бута хошок барояд

Дар сӯзиш дил кӯш ки дар мазраъаи имкон

Тухмӣ ки шавад сӯхта аз хок барояд

Беруни набарди саркашӣ аз хуии накӯён

Гар оҳи ҷигари сӯз ба афлок барояд

Аз бодаи гулранги маро боз шавад дил

Аз гиряи гиреҳгар зи раг ток барояд

Субҳӣ ки ту аз дили сияҳии хандаи шуморӣ

Оҳӣаст ки аз сина афлок барояд

Аз ганҷ ба афсун накунад мори ҷудоӣ

Қорун чаҳ хаёласт ки аз хок барояд

Оҳӣ ки кунад доғи ҷигари гоҳи фалак ро

Аз синаи гарму дил ғамнок барояд

Аз тирагӣ бахт макун шиква ки ин дӯд

Соиби зи дили шуъла идрок барояд