Ҳўиӣ ки маро аз дил девона барояд

Дӯдӣаст ки аз хирман парвона барояд

Доғи ман сўдоздаҳ аз зери сиёҳӣ

Чун чеҳраи Лайлии зи сияҳ хона барояд

То ҳашар шавад волаи девонагии ман

Тифлӣ ки ба дунболи ман аз хона барояд

Аз мавҷ муҳобо накунад шӯриши дарё

Занҷир кӣ аз ӯҳда девона барояд

Комӣ ки буд оҷиз азон гардиши афлок

Дар майкада аз гардиш паймона барояд

Райҳон биҳиштаст баров шоми ғарибон

Бозулфи ту ҳар даст ки чун шона барояд

Рӯзӣ ки ман аз гӯша бтхонаҳ барояд

Фарёди зноқўс ғарибона барояд

Эҳромӣ ҳар кас буд аз пардаи пиндор

Дар каъба равад аз дар бтхонаҳ барояд

Аз дил ба насиҳат наравад бихўдии ишқ

Аз дидаи куҷои хоб ба афсона барояд

Пайваста буд дар дили мумсики ғами дунё

Ин ҷғд маҳоласт з вайрона барояд

Аз нафаси ҳазар беш кун аз душмани хориҷ

Зон об биандеш ки аз хона барояд

Дигар назанад ҷӯши тараби синаи хамҳо

Соиб агар аз гӯша майхона барояд