Фалак аз нолаи мо нарм нашуд

Кҷрўони сахт камон ме бошанд

Бо қалами рози туро чун гӯям

Дили сиёҳони ду забон ме бошанд

То дами бози пасини аҳли назар

Чун шарари дил нигарон ме бошанд

Бештари хуши нафасон чун нофа

Дар таҳи хирқа ниҳон ме бошанд

Нофаи домани саҳрои вуҷӯд

Жандаи пӯшон ҷаҳон ме бошанд

Шуълаҳо пеши лаби мо соиб

Хомашу баста забон ме бошанд

Суфиёни соф равон ме бошанд

Чун садафи пок даҳон ме бошанд

Дар таҳи сабзаи шамшери бало

Соф чун об хазон ме бошанд

Рӯзи осӯда ва шабҳои дароз

Ҳамчуи анҷум нигарон ме бошанд

Ганҷи зери қадам ва бар дар халқ

Шайъи ءи ллаҳ занон ме бошанд

Гул хомӣаст сухани пардозӣ

Пухтагони баста забон ме бошанд

Булбулоне ки чаман муштоқанд

Дар қафаси бол занон ме бошанд

То насими саҳарӣ ҷилва гарост

Баргҳо бол фишон ме бошанд

Чун кафи баҳри сабки ҷавлонон

Бар сари об равон ме бошанд