эй фалакҳо зи фурӯғи рухи зебои ту хуш

Олами хоки ҳам аз сояи болои ту хуш

Чаҳ биҳиштии ту ки чун кунҷи лабу гӯшаи чашм

Нест ҷое ки набошад зсропои ту хуш

Рӯзат аз рӯз дигар хуштар вникўтри бод

Ки шуд имрӯзи ман аз ваъдаи фардои тўхўш

Нест мумкин ки кушояди зи тамошои биҳишт

Дили ҳаркас ки нагардад зи тамошои ту хуш

Файзи дробри сиёҳу дил шаб ме бошад

намешавад вақти дил аз зулфи самани сои ту хуш

Фориғи азъзр ситам бош ки дрмшрби мо

Ҳаст чун лутфи баҷо , ранҷиши биҷои тўхўш

Чун маи ид ба ангушти намояндаши халқ

Лаб ҳаркас шавад аз лаъли шукри хои ту хуш

Чист дарбори тўои тоҷири канъон , ки шуда аст

Дили як шаҳри зондишаҳи савдои ту хуш

Чашми бддўри зобрии баланди ту ки ҳаст

Чун маи иди дили халқ ба ?имаии ту хуш

Бртўи соиби намаки ишқу ҷунуни боди ҳалол

Ки мроўқт шуд аз шӯри суханҳои тўхўш