Шуд устихони зи даври фалаки тўтёи маро

Борӣ дигар намонад дарин Асияи маро

Дарвешем ба сояи девор май барад

Ҳар чанд зери боли худ оради ҳумои маро

Фориғи зи ком ҳар ду ҷаҳонам ки карда аст

Ҳайронии ҷамоли ту бе муддаои маро

Дар ятемро чаҳ шиносади садаф ки чист

Саҳласт агар сипеҳр надонад баҳои маро

Меҳмони кишти хешам , агар нек агар бад аст

Ҳошо ки ҳеҷ шиква буд аз қазои маро

Хашмаст хӯрдан ман ва айбаст пӯшишам

Инаст аз замонаи либосу ғизои маро

Дар маънӣами фақир ва ба сӯрати тавонгарам

Чун ғунча ҳаст хирқа ба зери қабои маро

Пой ба хоби рафтаи кӯҳи таҳаммулам

Натавон ба теғ кард зи домани ҷудои маро

Аз кӯҳи ғам агар чаҳ ду то гашта қоматам

Нашикастааст обила дар зери пои маро

Хӯн дар талоши ҷома алвон наме хӯрам

Солӣ басаст каъбаи сифати як қабои маро

Аз чархи миннати пари коҳӣ наме кашам

Гар устихони з дард шавад каҳрабои маро

Аз сояам агар чаҳ ба давлат расанд халқ

Як мушт устихон набӯд чун ҳумои маро

Соиб набастааст касе пои сайри ман

Зиндон шудааст банди гарони вафои маро