Аз баси стрди гирди малол аз ҷабини мо

Дар зер хок монад чу доми остини мо

Чашми ситораи ҷавҳари озор мо надошт

Рӯзӣ ки буд бодаи лаълии нигини мо

Аз изтироби мо дили санг об ме шавад

Ҷой тараҳҳумаст ба пҳлўншини мо

Нахҷӣри мо зи сояи худ табл ме хӯрд

Сайёд кардааст абас дар камӣни мо

Офат ба гирди хирмани мо ҳола баста аст

Бо барқ дар талош буд хӯшаи чини мо

Дилро ба нақд аз ?илам нася ме кашад

Корӣ ки мекунад назари дурбини мо

Соиб чаро зи фикри ҳам овоз хӯн хӯрем ?

зи аҳли сухан басаст хурӯшии қарини мо