Олимиро рӯй шарм олуд ӯ девонаи сохт

Шамъ дар фонӯси кори як ҷаҳони парвонаи сохт

Нағмаи санҷони чаманро шӯри ман девонаи сохт

Барги гулро шуълаи овози ман парвонаи сохт

Ҷавҳари ишқи он замон бар халқ зоҳир шуд ки ҳасан

Зулфиқори шамъ аз болу пари парвонаи сохт

Аз танур гарм натавон нони худро хоми барад

Гармии ҳангомаи Тифлони марои девонаи сохт

Кард харҷи обу гули кошонаи орои маро

Вақти он каси хуш ки худро пештар аз хонаи сохт

Гар ба ин унвони такаллуфи маҷлис ороӣ кунад

Зуд хоҳад ошноёнро зи ҳам бегонаи сохт

Хоҳад афтодан ба фикри кулбаи торики мо

Доғи савдое ки аз ҳар лолаи отшхонаҳи сохт

Ман ки чун шабнами зи гули болину бистари доштам

Дар қафас май боядам акнӯн ба обу донаи сохт

Саҳл бошадгар марои бозича Тифлон кунад

Қаҳрамони ишқи аввали каъбаро бтхонаҳи сохт

Ҳалқа дар мешавад то май кушояди чашм ро

БўолФзўлии миҳмониро ки соҳибхонаи сохт

Боди нихват аз серуми захми забони беруни набард

Ин ҳубоби пуч , теғи мавҷро дандонаи сохт

Шуд ба зулф ӯ яке сад , риштаи пайванди ман

Устихонамро агар захми намоёни шонаи сохт

Шарм исломаст агар монеъи з бе раҳмии туро

Аз нигоҳӣ ме тавон моро зи дайни бегонаи сохт

Бебало гардон надорад ҳасани осоиш ки шамъ

Пардаи фонӯсро болу пари парвонаи сохт

Ман ки соиб кардамӣ паҳлуи тиҳӣ аз хештан

Ин замон май боядам бо як ҷаҳони бегонаи сохт