Муқобили маи мо муштарӣ камол надорад

Ҳамин ду нақси бас ӯро ки зулф ва хол надорад

з сарв нест мусаллам бар ту лофи тақобул

Ки аз сифоти каромати ҷуз эътидол надорад

Аз он камоли физоиш буд муҳаббати мо ро

Ки офтоби ту чун меҳри мо завол надорад

Дилӣ ки хуррамаш аз хатараи ихёли ту хотир

Ба хотир аз ҳамаи куну макон малол надорад

Дуруст то бишносад қтили қотили худ ро

Ба зери теғи ғамати он қадр маҷол надорад

Табиб бар сару беморро зи шавқи тамошо

Чаҳ ҳолатаст ки пурвои арз ҳол надорад

Марои таҳаммули ҳурмон ба ҳавли худ зи ту тамошо

Мабанд ҳамли маҳолӣ ки эҳтимол надорад

Рақиб дар раҳ ӣ ҷононм аз ҳалок матарсон

Ки ҳарки пой фишорад ҷузи ин хаёл надорад

Ки кард беш ва кам огоҳаш аз даруни сафойӣ

Агар дили ман ва ӯ бо ҳам иттисол надорад