Бёкаҳи ин шаби ҳиҷрони зи баси дарозу сиёҳ

Кас эҳтиёҷ надорад чу ман ба тобиши моҳ

Маро ба дида нишин то дигар наризад ашк

Маро ба синаи гузар то дигар нахезад оҳ

Макун хаёл ки хӯни марои ниҳони дорӣ

Ки аз ду чашм ту дорам ба қатли худ дўгўоаҳ

Ба фарқи кӯи қадамӣ ранҷа дорам эй қотил

Ки бо ту сулҳ кунам хӯни худ ба ним нигоҳ

Насиби мости ҳамин ашки сурху гӯна ӣ зард

зи чеҳрҳои сифеду зи чашмҳои сиёҳ

Дилам дар он саф мижгон фитод то чаҳ кунад

Пиёдае ба масофи чаҳор фавҷи сипоҳ

Кашид зулмати хати ҷадвалӣ ба гирди лабаш

Ки дил ба чашма ӣ ҳайвон ӯ наёбади роҳ

Ба умрҳои тавили ин забони қосири ман

Ҳадиси зулфи дарози ту кӣ кунад кӯтоҳ

Маро ба даври хату турраи ту андак ва беш

Ҳамеша рӯз сиёҳасту рӯзгори табоҳ

Ба садҳазори итоб аз ту барнатобам рӯй

Ман аз куҷоу малолати куҷои маози аллоҳ

Марони сафойии муштоқро азин сари кӯй

Гадоӣ роҳ нишин нест нанги шавкату шоҳ