Авестоади сухани Абулҳасани онк

Бе сухани як таниш назир набӯд

Ҳафт иқлӣмро ба нӯки қалам

Қуфли дарҳои назм ва наср гушӯд

Чори гавҳари яке чу ӯ ба сифот

Қарнҳо норад аз адам ба вуҷӯд

Мадҳ вай нест ҳади мо зеро

Ки бурунаст мдҳтши зи ҳудӯд

Чу аз сар шавқ шуд ба пои ризо

Аз сарои фано ба дори хлўд

Бори ?илҳо ба ҳақи поки набӣ

Иллати ғоӣии асоси вуҷӯд

Сабаби офариниши ҳамаи халқ

Зеби бахшои малики ғайбу шуҳуд

Кони заъифи фитодаро аз пой

Дастгирӣ кунӣ ба ҳасани вуруд

Хомаи афви даракаш аз кафи лутф

Бар гуноҳонаш аз фарозу фурӯд

Ҳашари Фрмоӣиш ба аҳли вдод

Аз дар раҳмат эй Кариму дӯд

Мрмрои ҳам ба лутфи худ май бахш

Зиндаи пеш аз қазо чаҳ дайр ва чаҳ зуд

Чун ба ҳукми муғоирати ҳамаи умр

Фошу пинҳони зи халқ май Фрсўд

Паии таърихи вай сФоӣӣ гуфт

Ҷони яғмои зи нек ва бад осуд

۱۲۷۶қ