Нагузошт зулми аҳли зино дар ҷаҳони дареғ

Ҷузи як марӣзи зи оли паямбари нишони дареғ

Мейри қазо ба маҷлиси ғами хоки шини фусӯс

Деви дағо ба маснади ҷами ҳукмрони дареғ

Исои салиби панҷаи ҷўқии ҷуҳуди вой

Мӯсои ҷриҳи захма ӣ хайли шубони дареғ

Афтодаи тоирони риёзи расӯлу ол

Дар доми фитнаи Кебеку ҳумои зи ошёни дареғ

Тоўси всор дар расан аз анкабути оҳ

Шоҳину чарх дар қафас аз мокиёни дареғ

Бо миҳмони каси ин ҳама беҳурматӣ наронад

Якбора рафт шарму ҳаё аз миёни дареғ

Бо кофари ин муомила кофар накард ҳам

Дар як кафи оби худ ки кунад зин ва он дареғ

Дар ҳеҷ миллатии ҳамаи гетии зи шурби об

Дар ҳақ миҳмон накунад мизбони дареғ

Аз сарфи оби сарфи заҳри мулҳидии ънўд

Ҳаргиз накарда ҳеҷ кас аз инсу ҷони дареғ

Онро ки басти яди зи муҳӣташи сабақи рабӯд

Мақтӯъи байни яд аз ситами сорибони дареғ

Он тан ки бо расӯли амини зери як ъабо

Хуфтӣ ба рӯй хок ва ба хӯн шуд тпони дареғ

Ҳамвора осмону заминро чаҳ шуд ки буд

Бо аҳли исмати он ҳамаи номеҳрбони дареғ

Дар мизбонии ту ба ҷуз кӯфӣон шавам

Аз миҳмон надошта каси обу нони дареғ

Аз давр ҷон фишонят акнӯн ки мондаи давр

Монад аз ғами ту қисмати мо ҷовдони дареғ