Шаҳи зодаи он замон ки чу хуршед шуд савор

Пиромнши нўозни зану фарзанд раҳ сипор

Осемаи сар ба доманаш овехт пӯру духт

ӯ бадару аҳли байт бар атрофи ҳолаи вор

ӯ ғарқи ашки ҷорӣа чун қутбу аҳли байт

Чун пурҳҳои чархи саросемаи зи изтирор

Онон ба боди баъди хазони гӯнаи барги рез

Ва ӯро шукуфтаи рух ба буии қурб чун баҳор

Аҳли ҳарам чу ҷамъи азои сар ба ҷайби ғам

ӯ дар миён чу шамъ ба рухсораи ашки ёр

ӯро ба ёди васл чу маъшӯқи дили қавӣ

Ва онон ба тоби ҳиҷр чу ушшоқ тан назор

ӯ чеҳр барфурӯхта чун гул ба шохи зин

Ва онон чун андалеби хурушони зи ҳркнор

Дар дидаи мавҷи ашк ва ба дили кӯҳҳои дард

Бар синаи хайли доғ ва ба лаби нолаҳои зор

Аз фарт беқароришон гар кунам ҳадис

Маънӣ ба лафз ва лафз нагирад ба лаби қарор

Ҳам чархро ба ёрии ашрори иҳтимом

Ҳам хасмро зи хории ахёри ифтихор

Ғӣу ғурури ботилу сабру сукӯни ҳақ

Монад ин ду ҷовдони зи Фриқини ёдгор

Гулбун чу нахла хор баровардаш аз хаданг

Барҷои гул чаро ндмди хори лолаи зор

То талх шуд забони шукри бориш аз аташ

Заҳраст дар мазоқи ҷаҳони оби хушгувор

Ин оташ ар ба об ризо менашуд хамӯш

Бе вақфаи сӯхтии ҳамаи кайҳон ба як шарор