Ононкаҳи нафаси хеши ҷирӣ бар ҷафо кунанд

Чун сабр бар шиканҷаи рӯз ҷазо кунанд

Баҳри қаттоли оли набии теғҳо ба даст

Бо онкии дайни вай ба забон иддао кунанд

Тарки тағофули аҳли ситамро чу расм нест

Коши андакӣ ба ҳолати хеш эътино кунанд

Қавмӣ ки дар уқубаташон ифтироқ нест

Доранд агар намоз ба по ё зино кунанд

Брхўиш гашта монеъи нъмои сармадӣ

Манъи навои зи молики манъ ва ато кунанд

На хиҷлат аз батул ва на хашяти зи Бутуроб

На ҳурмат аз расӯл ва на шарм аз худо кунанд

Дардо ки хайли фасли худованди васл ро

Дар хок ва хӯн фиканда сар аз тан ҷудо кунанд

Хӯни ҳароми вай ба таҳаввур ҳадар диҳанд

Моли ҳалоли вай ба тақаллуб ҳбо кунанд

Пероҳанӣ ки Фотимааш риштаи пуду тор

Бар тани сегон гурги шиораш қабо кунанд

Ва он куштаро ба наъли сутурони хораи соӣ

Дар чашми хоки серумаи равиш тўтё кунанд

Доранд поси ҳурмати қуръон вале чаҳ суд

То худ на имтиёзи хулӯс аз риё кунанд

зи алфоз агар мурод маъонӣаст бе газоф

Маънӣ надорад онкӣ ба лафз иктифо кунанд

зи аҳли залоли як сари мӯ кӯтаҳӣ нашуд

Дар дафъи ҳақ ҳар ончии тавон даст ва по кунанд

Восўмто ба ҳолати уммат ки дар нашӯр

Худ бо чаҳ рӯ ба рӯй набии дидаи вокннд