Дигар кардӣ савол аз ман ки ман чист

Маро аз ман хабар кун то ки « ман » кист ?

Чу ҳаст мутлақ ояд дар ишорат

Ба лафз « ман » кунанд аз ваии иборат

Ҳақиқат каз тааюн шуд муайян

Ту ӯро дар иборат гуфтае « ман »

Ман ва ту ориз зот вуҷӯдем

Мушаббакҳои машкот вуҷӯдем

Ҳамаи як нури дони ашбоҳу арвоҳ

Гуҳ аз ойинаи пайдо , гуҳи зи мисбоҳ

Ту гӯйии лафз « ман » дар ҳар иборат

Ба сӯй рӯҳ мебошад ишорат

Чу кардӣ пешвои худ , хирад ро

Наме донеи зи ҷузви хеши худ ро

Бирав эй хоҷаи худро нек бишнос

Ки набӯд фарбеҳӣ монанди омос

Ман ту бартар аз ҷон ва тан омад

Ки ин ҳар ду зи аҷзоӣ « ман » омад

Ба лафз « ман » на инсонаст махсӯс

Ки то гӯйӣ бидон , ҷонаст махсӯс

Яке раҳи бартар аз куну макони шӯ

Ҷаҳон бигзор ва худ дар худ ҷаҳони шӯ

зи хати ваҳмиҳои ҳувият

Ду чашмӣ мешавад дар вақти рӯят

Намонад дар миёнаи раҳраву роҳ

Чуҳои ҳў шавад мулҳақ ба аллоҳ

Буд ҳастӣ биҳишт , имкон чу дӯзах

Ман ту дар миён монанди барзах

Чу бархезад туро ин парда аз пеш

Намонад низ ҳукми мазҳабу кеш

Ҳамаи ҳукми шариъат аз ман туаст

Ки ин барбаста ҷон ва тан туаст

Ман ту чун намонад дар миёна

Чаҳ каъба , чаҳ кунишат , чаҳ дирхонаҳ

Тааюни нуқта ваҳмӣаст бар айн

Чу айнати гашти софӣ ғин шуд айн

Ду хтўаҳ беш набӯд роҳи солик

Агар чаҳ дорад он чандини мҳолк

Як азҳои ҳувият дар гузаштан

Дувум саҳроӣ ҳастӣ дар навиштан

Дар ин Машҳад яке шуд ҷамъу афрод

Чу воҳиди сории андари айни аъдод

Ту он ҷамъӣ ки айн ваҳдат омад

Ту он воҳид ки айн касрат омад

Касе ин сари шиносади кӯ гузар кард

зи ҷузвии сӯии куллӣ як сафар кард