з ман бишинав ҳадис бе кам ва беш
зи наздикии ту давр афтодӣ аз хеш
Чу ҳастиро зуҳӯрӣ дар адам шуд
Аз онҷои қурбу баъд ва беш ва кам шуд
Қариб он ҳаст кӯро раш нур аст
Баъӣди он нестӣ каз ҳаст давр аст
Агар нурии зи худ дар ту расонад
Туро аз ҳастӣ худ во раҳанд
Чаҳ ҳосили мари туро зин буд нобӯд
Каз ӯ гоҳяти хавфу гуҳи раҷо буд
Натарсад зу касе кӯро шиносад
Ки Тифл аз сояи худ май ҳаросад
Намонад хавф агар гардии равона
Нахоҳад асби тозии тозӣона
Туро аз оташи дӯзах чаҳ бок аст
Гар аз ҳастӣ тани вҷони ту пок аст
Аз оташи зари холиси брФрўзд
Чу ғашӣ набӯд андари вай чаҳ сӯзад
Туро ғайри ту чизе нест дар пеш
Валикин аз вуҷӯд худ биандеш
Агар дар хештани гардии гирифтор
Ҳиҷоб ту шавад олам ба як бор
Туе дар давр ҳастӣ ҷузви соФл
Туе бо нуқтаи ваҳдати муқобил
Тааюнҳои олам бар ту торӣ аст
Аз он гӯйии чўшитони ҳамчу ман кист
Аз он гӯйии марои худ ихтиёр аст
Тани ман мураккабу ҷонам савор аст
Зимоми тан ба даст ҷон ниҳоданд
Ҳамаи таклиф бар ман зон ниҳоданд
Ндонӣ кини раҳи оташ парастӣ аст
Ҳамаи ин офат ва шавамӣ з ҳастӣ аст
Кадомин ихтиёр эй марди оқил
Касеро кӯ буд болаззоти ботил
Чу буд туаст як сари ҳамчуи нобӯд
Нагӯйӣ ки ихтиёрат аз куҷо буд
Касе кӯро вуҷӯд аз худ набошад
Ба зоти хеши нек ва бад набошад
Киро дидӣ ту андари ҷумлаи олам
Ки як дам шодмонӣ ёфт бе ғам
Киро шуд ҳосили охири ҷумлаи умед
Ки монад андари камолӣ то ба ҷовид
Маротиби боқӣу аҳли маротиб
Ба зери амри ҳақи валлоҳи ғолиб
Муассири ҳақи шиноси андари ҳамаи ҷой
зи ҳади хештан берун манеҳ пой
зи ҳол хештан пресс ин қадар чист
Вази онҷои бози дони коҳил қадар кист
Ҳар он касро ки мазҳаби ғайр ҷабр аст
Набӣ фармуд кӯ монанди габр аст
Чунон кони габри яздон ва аҳриман гуфт
Мари он нодони аҳмақ ӯ ва ман гуфт
Ба мо афъолро нисбат маҷозӣ аст
Насаби худ дар ҳақиқати лаҳв ва бозӣ аст
Набӯдӣ ту ки феълат офариданд
Туро аз баҳр корӣ баргузеданд
Ба қудрат бе сабаби доноӣ бар ҳақ
Ба илми хеш ҳукмӣ карда мутлақ
Муқаддар гашта пеш аз ҷон ва аз тан
Барои ҳар яке кории муайян
Яке ҳафтсад ҳазорон солаи тоъат
Ба ҷой оварад ва кардаш тавқи лаънат
Дигар аз маъсияти нур ва сафо дид
Чу тавба кард нур « астФӣ » дид
Аҷабтар онкии ин аз тарки маъмур
Шуд аз алтофи ҳақи марҳӯму мғФўр
Мари он дигар з манеҳӣ гашта малъун
Зиҳии феъли ту бе чанд ва чаҳ ва чун
Ҷаноби кибриёе лоуболӣ аст
Муназзаҳ аз қиёсот хаёлӣ аст
Чаҳ буд андари азал эй марди ноаҳл
Ки ин як шуд Муҳамад ва он Абуҷаҳл
Касе кӯ бо худо чун ва чаро гуфт
Чу мушрики ҳазраташро носазо гуфт
Варои зебад ки пурсад аз чаҳ ва чун
Набошад эътироз аз бандаи мавзун
Худовандии ҳама дар кибриёе аст
На иллати лоиқи феъл худоӣ аст
Сазовори худои лутф ва қаҳр аст
Валикини бандагӣ дар ҷабр ва фақр аст
Каромати одамиро изтирор аст
На зон кӯро насибии з ихтиёр аст
Набӯдаи ҳеҷ чизаши ҳаргиз аз худ
Пас онгаҳ прсдш аз нек ва аз бад
Надорад ихтиёр ва гашта маъмур
Зиҳии мискин ки шуд мухтори маҷбур
На зулмаст ин ки айни илм ва адл аст
На ҷавраст ин ки маҳзи лутф ва фазл аст
Ба шаръат зон сабаб таклиф карданд
Ки аз зоти худат таъриф карданд
Чу аз таклифи ҳақи оҷизи шӯии ту
Ба як бор аз миёни берун рӯй ту
Ба куллияти раҳои ёбӣ аз хеш
Ғании гардӣ ба ҳақ эй марди дарвеш
Бирав ҷони падари тан дар қазои даҳ
Ба тақдироти яздонеи ризои даҳ