Малики барҳами зани ту адҳами вори зуд

То биёбӣ ҳам чу ӯ малики хлўд

Хуфта буд он шаҳи шабона бар сарир

Ҳорсон бар боми андари дору гир

Қасди шаҳ аз ҳорсони он ҳам набӯд

Ки кунад зон дафъи дуздону ринуад

ӯ ҳаме донист ки он кӯ одиласт

Фориғаст аз воқеа омн диласт

Адл бошад посбони гомҳо

На ба шаби чӯбаки занон бар бомҳо

Лек бади мақсӯдаш аз бонги рубоб

Ҳам чу муштоқони хаёли он хитоб

Нолаи срноу таҳдиди дуҳул

Чизакӣ монад бидон ноқўри кул

Пас ҳакямон гуфтаанд ин лаҳнҳо

Аз даввор чарх бигирифтем мо

Бонг гардишҳои чархаст ин ки халқ

Май сроиндш ба танбур ва ба ҳалқ

Муъминон гӯйанд ки осори биҳишт

Нағз гардонид ҳар овози зишт

Мо ҳамаи аҷзоӣ одам бӯда ем

Дар биҳишти он лаҳн ҳо башнавада ем

Гарчи бар мо рехти обу гули шаккӣ

Ёдмон омад аз онҳо чизакӣ

Лек чун омехт бо хоки крб

Кӣ диҳанд ин зер ва он Бами он тараб

Об чун омехт бо бўлу кмиз

Гашти зи омезиши мизоҷаши талху тез

Чизакӣ аз об ҳасташ дар ҷасад

Бўли гираши оташиро ме кашад

Гар наҷис шуд оби ин табъаш бимонад

Ки оташи ғамро ба табъи худ нишонд

Пас ғдоӣ ошиқон омад самоъ

Ки дарав бошад хаёли иҷтимо

Қӯтӣ гирад хаёлоти замир

Блак сӯрат гардад аз бонгу сафир

Оташи ишқ аз навоҳо гашти тез

Он чунон ки оташи он ҷўзриз