Шукру сипоси худовандиро ки ба худовандӣ сазост ,у ҳамду санои подшоҳиро ки дар худовандӣ сазоӣ саност . Худовандӣ ки ин сақф рафеъ баркашида ӯст ва ин фарши вазеъ гстридаҳ ӯст .

Ва сад ҳазор салавоту тҳёт ба ҷони поку равзаи хоки Мустафои бод ки Сайид анбиёсту шафиъ рӯз қазост , ва бар саҳобау аҳли байти вай ки муҳаббати эшон сабаби мост ,у силами тслимои ксиро .

Аммо баъд , мдтҳост ки то мутақозии табъи ин заъифро май крдкаҳ то ҷамъӣ созад дар баёни тариқату ҳолоти аҳли ҳақиқат . Лекини ҷўозби ҳам толибон дар мебоист , ҳар чанд рӯзгор кам ошкоро мекунаду гули ҷад дар дилҳо кам шукуфта мегардад , ва чун ҷое гули бушковади таъаҷҷубҳо падед ояд ва рағбатҳо содиқ шавад .

Пас азинҷмлаҳи дарин вақти ҷавонӣ ки оростаи сӯрат буд дар шариъату перостаи сифат буд дар тариқат аз сари сидқии тамом ба ҳукми ҷаддӣ ки дошт дархост кард бар тариқи савол ки то варақӣ чанд набишта шавад дар аҳволу аъмолоҳли сФҳтои ҳақоиқи эшон маълум шавад .

Чун асари ҷад ӯ бидидаму нишони сидқ ӯ бёФтми банди коҳилӣ аз хотирам бархесту хотирам кушода шуду бунёди дархост ӯ ниҳода шуд . Бар мувофиқати вақти мадади тавфиқ иттифоқ афтод « дар » нбштни ин фусӯл .

Ҳар чанд ҳақоиқи тасаввуф аз он олӣ тараст ки ҳар кас дар он маънӣ ба иборат тасаввуф тавонад карду асрори тариқат аз он комил тараст ки ҳар хотир бадв тавонад расед , аммо аз ҳудӯди аҳволу русуми мутасаввифаи фаслӣ чанд ёд кунем ба мадади сидқи соил ки расӯл фармӯдааст ки ҳақи ҳиммати олӣ дӯст дорад , ва улувва ҳиммати дарон падед ояд ки марди толиб асрор бошад ки бештарини халқ аз он ғофил бошанд , ва чун муҳаббати ҳақи ‑сбҳонаҳ ва тъоли‑мдд диҳад аз баракати он ҷузи савоби натавонад буд .

Бидон қӯти ин далерӣ карда омад . Аммо эътимод бар карам илоҳятаст . Ва мадад аз тавфиқ , аншоءи аллоҳи таъолӣ .