Пер тариқат гуяд : ман чаҳ донистам ки модари шодӣ ранҷасту зери нокомии ҳазор ганҷаст ман чаҳ донистам ки суҳбати ту мҳинаҳ қиёматасту ғури висоли ту дар зл ҳайрат аст

Ҷону ҷаҳони каъбаи ҷоӣӣ хушаст осоишгоҳи авлиёъу қароргоҳ садиқонаст аммо бодияи мардуми хору ҷонгдоз дар пеш дорад фарсанги фарсанг бояд паймӯд то худ кроҷст то он роҳҳоро тай кунаду бкъбаҳ мурод расад

Пас чун роҳи биҳишт бар нокомӣ ва бе Муродии ниҳоди Ҷабраилро фармуд то чаҳ бинӣ ? Ҷабраили он роҳҳои пурхатарро дид ва манзилҳои риёзатро мушоҳида кард ва донист ки то он муҷоҳидатҳо ба амал наёяд ба ҳазрати бории бори наёбад

Чун чунин дид гуфт борхдоё напиндорам ки аз эшон як каси ворид биҳишт шавад

Худованд фармуд ин зиндони дӯзахро бибин то хашми моро бинӣу кайфари моро бадоне

Ҷабраили дӯзахро бо ҳамаи даракоту ъқўбот он бидид арз кард борхдоё ба иззату ҷалолати савганд ки ҳар каси ин дӯзахро ба бинад ҳаргиз корӣ накунад ки дар он ворид шавад

Пас худованди ончӣ дар дунёи лиззатҳо буд аз зану фарзанду зару сими восбҳоу чаҳорпоён ва киштзорҳо ҳамаро баршумурду баргарди дӯзах қарор доду роҳ расӣдан ба онҳо бар муроди ҳавои нафаси ниҳод то ҳар кас дар паии ҳўӣу ҳавас худ равад оқибати сар аз дӯзахи даровард

Чун Ҷабраили роҳи дӯзахро дид арз кард боролҳо гумон набарам касе бошад аз мардум ки ба дӯзах наравад

Онгоҳ Мустафо фармуд ҳар ду роҳ бозаст рўндгони роҳи сахту пурмашаққат ба биҳишти раванду шумори онон андакасту рўндгони роҳи шаҳватҳо қадам дар дӯзах ниҳанду шумори онҳо бисёраст чун роҳи биҳишти пурбало ва бо нишеб ва болоасту роҳи дӯзахи осону брнФсҳо ва майлҳо гарон нест