Соқии ман аз хумори шабонаи мушаввашам

Вақтаст агар ба бода боқӣ кунӣ хушам

Он оби ҳам тавилаи оташ ба ман расон

Бошам ки як замони зании обӣ бар оташам

Ало ба дасти бодаи дӯшин давоаш нест

Заҳрӣ ки ман зи дасти ҷафои ту май чашм