Охир ба мурод дил раседем

Худроу туро ба ҳам бидидем

Аз зулфи ту тобҳо кушодем

Вази лаъли ту шурбҳо чашидем

Бе онкии фироқи ҳам нафас буд

Бо ту нафасии бёрмидим

Бар дасти ту тўбҳо шикастем

Бар тани зи ту ҷомҳо даридем

Нози ту ба табъи дили ббрдим

Рози ту ба гӯш ҷон шунидем

Бо мо ба забони расму одат

Зарқӣ ки фурухтӣ харидем

Сар бар хати аҳд ту ниҳодем

Хати гирди замонаи дркшидим