Бисмии ٱллٰаҳи ٱлрҳмни ٱлрҳим

Раби исру лотъср

Ҳамду сипос беҳад бар ҳазрати аҳади самад ,у дуруду саноӣ бе ъад бар пайғамбари мо Муҳамади мтўотроу мтўолёи илои алобд ; аммо баъд , бидон аидки аллٰаҳи бнсри ман ъндаҳ ки маънои ин байт ки :

Ба истилоҳи ин тайифаи ҷамеъи ашёъи ғибои кон ӯ шҳодаҳ , маликои кон ӯ млкўто , нуқӯш эиътиборот ҳастӣ мутлақ над ки вуҷӯди ҳақи иборат аз ӯст , ва дар пардаи сувари ҷамеъи мазоҳири зарроти коинот , офтоб зотаст ки ҷиҳати изҳори сифоти мхтФӣ ва масттар гаштааст .

٭и ٭и ٭

Ва тааюноту ташаххусоти ашёъ , ҷсмонё ӯ рўҳонёи умӯр эътиборӣанду эътиборӣот мутлақан мъдўмотнд .

Ва аз тааюноту касрат аз ҷиҳати адамяти таъбир ба « ло » мекунанд ; ва « ҳў » ашоротаст ба зоти бҳти ман ҳайси алхФоءу аллотъин ; ва як ҳақиқатаст ки онро « ҳқиқаҳи алҳқоиқ » ва « ҳувияти ғайб » мехонанд , ки аз мартабаи хафоу лои тааюн ба маротиби сувари мазоҳири тааюнот зоҳир гаштааст . Аввал ба сӯрати илми иҷмолӣ зуҳӯр карда ки онро « аҳдиаҳи алҷмъ » ва « барзахи албрзх » мехонанд ва он иборат аз таҷаллӣ зотаст лаззотаи фии зотаи бзотаҳ , аз мартабаи илми иҷмолӣ ба мартабаи илми тафсилӣ ки онро « воҳидят » ва « алуҳият » ва « ҷабарут » гӯйанд , ва дар ин мартабаи ҷамеъи аъёни мумкиноти азло ва абадан дар илми ҳазрат ҳақ ҳозиранд , ки лаҳзае як зарра аз илми вай ғоиб наметавонад шуду мозӣу мстқбл дар ин мақоми ҳама ҳоласт .

Ва аз мартабаи ҷабарут ба мартабаи малакӯт ки онро « олами арвоҳ » ва « олами амр » мехонанд ълўёкон ӯ сФлё , ва аз илми малакӯт ба олами малик ки онро « олами шаҳодат » ва « олами аҷсом » мегӯйанд , ва аз сувари бсоит ба сувари мураккабот ки иборат аз маъданӣоту наботот ва ҳайвонотаст , ва сипас мартабаи инсонӣ ки мартаба ҷомеъааст миёни латоифу ксоиФу алавӣу суфлои ниҳоят таназзулотаст . Зеро ки ҷамеъи қувоу рӯҳоният ки дар маротиби таназзулот зоҳир гаштааст , ҳама бо вай ҳасту ҷамеъи ашёи нисбат ба ҳақиқати инсони ҷзӣнд ,у ҷузи биттабъ мақдамаст бар кул ,у ҷомеъиятӣ ки инсони рости ҳеҷ мартаба дигар нест ;у ҳазрати иззат дар каломи Маҷид аз ин маъно хабар медиҳад ки : « إнои ързнои алأмонаҳи алии алсмоўоти волأрзи волҷболи Фأбини أни иҳмлнҳои вأшФқни минҳои вҳмлҳои алإнсон » .

Амонати иборат аз ҷомеъиятаст ;у тасмияи инсон ба инсон аз он ҷиҳатаст ки ӯро бо ҷамеъи маротиби алавӣу суфло мؤонстаст [ аз ҷиҳати ҷомеъият , Флҳзои Ҷабраил ки малик муқаррабаст ] , нисбат ба акмали анбиё ки аз навъ инсонаст ба аҷзи худ иқрор карда , мефармоед ки : « луи днўти анмлаҳи лоҳтрқт » , ва аз ҳоли баъзе , каломи илоҳӣ хабар медиҳад ки : « أўлӣки колأнъоми бали ҳам أзл » ;

Баъд аз тасдиқи ин муқаддамот , бидон аўслки аллٰаҳи илои камоли алмърФаҳ , ки он кас ки гуфт « зи дарёии шаҳодат чун наҳанги ло бар оради ҳў » , аз дарёии шаҳодати фанои тааюнот [ро ] маъаи тааюни алсолк аизо мехоҳад ,у шаҳодат ба маъноӣ шуҳудаст ,у шуҳуд иборатаст аз зуҳӯри ҳақ ба исм « алмоҳӣ » ва « алмъид »у рафъи тааюнот дар назари дидаи аввали солик , ки он дидаро қӯт басират мегӯйанд , ки нафаси нотиқаи инсонӣ ба он дидаи идроки маъонии маъқӯлау латоиф ва арвоҳ мекунад . « чун наҳанги ло бар оради ҳў » яъне : зоти мутлақ ки « ҳў » иборат аз онаст наҳанг « ло »ро ки иборат аз тааюн солик аст баровард , яъне соликро аз мақоми Фноءи фии аллٰаҳ ба мақоми бқоءи боллٰаҳ , ва аз сайри фии аллٰаҳ ба сайри боллٰаҳи расонад ,у таъйини соликро ба наҳанг таъбир кард , аз ҷиҳати ахтФоءи ҷамеъи асмоءу сифоти илоҳӣ дар сӯрати башарӣ , ки « авлиё ӣӣ таҳти қбобӣ » Мусаддиқ ин маъност ; зеро ки фии алҳқиқаҳи қбоби иборат аз сӯрат инсонӣаст .

Ва ба наҳанг « ло » аз ҷиҳати адамяти тааюну ташхис ташбеҳ кардааст ва метавонад буд ки аз дарёии шаҳодати калима « лои илоҳи алои аллٰаҳ » хоста бошад ,у наҳанг « ло » иборат аз калима « ло » ,у ваҷҳи мушобеҳати миёни наҳанг ва « ло » аФноӣ ашёст . Яъне ҳаргоҳ ки солики содиқи ошиқ ба калима « ло » рафъ тааюнот кунад ,у зоти мутлақро ки « ҳў » иборат аз онаст аз пардаи ҳиҷоби касрат тааюнот баровард , яъне зоҳир гирданд , таяммум фарз гардад Нӯҳро дар вақти тӯфонаш .

« Нӯҳ » дар ин маҳал аз соҳиб камолӣаст ки аз мартабаи фанои фии аллٰаҳ ба мақоми бқоءи аллٰаҳи расида , мтҳққ ба ҷамеъи асмоءу сифоти илоҳӣ шуда бошад ; ва дар ин мақом буд ки ҳазрати рисолат « ман ронии рой алҳақ »у шайхи ҷунайди Бағдодӣ « лӣси фии ҷбтии сӯии аллٰаҳ »у султони боязиди бастомӣ « субҳонии мо аъзами шаънӣ » ,у шайхи Мансур « ано алҳақ »у ҳазрати нўрбхш :

Фармуданд .

Ва ташбеҳи чунин комилӣ ба Нӯҳ аз он ҷиҳатаст ки дар вақти тӯфон ҳар ки мтобът Нӯҳ кард , аз мавҷи бало халосӣ ёфт . Ҳар толибӣ ки тобеъи чунин комилӣ бошад , яқин ки аз мҳолки ҷаҳлу маосии раҳида , муҳаррами сродқоти ҳазрат илоҳӣ хоҳад буд .

Ва фарзи гардидани таяммуми мари Нӯҳро иборат аз онаст ки комилӣ ки дар мақоми иршод ғайр бошад , ки албата аз мақоми ҳақиқат ки ҳол ӯсту фии алҳқиқаҳ асласт , ба мартабаи шариъат ки нисбат ба ҳақиқат фаръаст таназзул кунад ;у алои муршид комил набошад .

« дар вақти тӯфонаш » яъне : дар айни зуҳӯри ҳақиқат ки камоли маърифату яқин ки « воъбди рбк ҳатто иأтики алиқин » иборат аз онаст , аз мақоми аъло ки хоҷагии ишорат бар онаст , ба мақоми أўи аднӣ ки мақом убудийятасту ғуломии иборат аз онаст , ва аз мартабаи маҳв ба мартабаи сҳў ба ҳукм « лони иҳдии аллоҳи бки рҷлои воҳдои хайри лаки ман алднё » ҷиҳати такмил ноқисон бияёд ва ; ташбеҳи айни тавҳиду фанои тааюнот ба тӯфон , аз он ҷиҳат кардааст ки чунончии оби мзил наҷосотаст , тавҳид низ ки иборат аз зуҳӯр ҳақаст , азолти лавси касрати нуқӯш аз лавҳ вуҷӯд мекунад : нақласт ки Сайиди алтоиФаҳ , шайхи ҷунайди Бағдодӣ ҳар гуҳ аз шароби бодаи висоли ҳазрати маҳбӯби ҳақиқии масти гаштӣ , аз сари завқ ба самоъ дар омадӣ , ва мефармудӣ ки : ин абноءи алмулуки ман ҳзаҳи аллзаҳ !

Ба ҳукми ФФии кули шайъи кули шайъ , ин байти муҳтамили маъонӣ бисёраст . Фомо ба мақсӯди нозими орифи солики ин маъно ки мазкӯри гашт ақрб намӯд ; аз ин ҷиҳат бар ҳамин ихтисор рафт .

Аллоҳами вифқи алқоӣлини лмтобъаҳи алмршдин ва мубояъа алкомлину таҳсили камолоти арбоби алиқини баҳақи хотами алнабӣин . ё икроми алокрмин ва ё арҳми алроҳмин ,у силами тслимои ксиро !

Ба ҳукми ФФии кули шайъи кули шайъ , ин байти муҳтамили маъонӣ бисёраст . Фомо ба мақсӯди нозими орифи солики ин маъно ки мазкӯри гашт ақрб намӯд ; аз ин ҷиҳат бар ҳамин ихтисор рафт .