Бидон нури аллٰаҳи бсиртки бнўри алъён ки дар назари аҳли кашфу шуҳуд , олам ҳар лаҳзае ба ҳасби иқтизои зотии худ қатъи назар аз мавҷад намӯда , нест мегардад , ва ба мадади вуҷӯдӣ ки иборат аз нафас раҳмонӣаст , ҳаст мешавад ; ва аз суръати анқзоу таҷаддуд , маҳҷӯби замону макони ин маъноро дар намеёбад .

Ошиқ касеаст ки ки ҳуҷби зулмонеу нӯронӣ ба оташи муҳаббату ишқи сӯхта , ба ҳақоиқи умӯр вусӯл ёфта бошад . Ду ид , иборат аз нестӣ ва ҳастӣаст ки ҳар лаҳза дар назари орифи ошиқ воқеъаст . Чаҳ ид дар истилоҳ , моиъўди алӣ алқлбасту ҷамоатӣ ки ба доми тааюноту тқидоти муқайяд ва гирифторанд , ки анкабутони иборат аз он ҷамоатаст , магас қадед кунанд , яъне вуҷӯдоти мавҳумаи оламро боқӣу собит ва мтҳққ мешуморанд ва аз ҳақиқат ҳол ғофиланд ки ашёро вуҷӯд ҳақиқӣ нест ,у мавҷӯдияти ашёи иборат аз нисбати вуҷӯд ҳақаст ба эшон , ва чун он нисбати қатъ крддаҳ мешавад , ашёъи мъдўмотнд , ки : « алтўҳиди исқоти алозоФот » .

Вассалом - тем