Дилами коҳили гӯна шуда буд аз ғалабаи хоб . Зуд бархестам , аз хуфтан ва аз савдои фосиди дасти шастам ва вузӯ кардам ва ба намози истодаму даст ба такбир оварадам , яъне пардаи коҳилиро аз худ баркашам ва аз сар берун андозам .

Неи не ! даст аз худу тадбир худ бидораму даст ба зории занам аз худ . Ва чун даст ба такбир барорам , ангуштро ба гӯш худ бирасонам ки ҳалқа дар гӯш туам . Ва бози ангуштонро ба сар барам , ки серумро фидои хок даргаат кардам .

Неи не ! дастҳоамро панҷаи кушода аз зери хок ғифлат барорам чун шохи дарахти анҷӣр ки сар аз зери хоки برارد ба фасли баҳор ,у аллоҳ Акбар гӯям . Ва онгоҳи худро гӯям ки дар кори ҷаҳон чуст мебошӣ , кори аллоҳи муҳим тараст . Дар ҷамоли маъшӯқони олами шайдоу даст бар сари дорӣ , ишқи ҳазрати аллоҳ аз он қавӣ тараст .

Сбҳонк гуфтам , яъне туе туро эй аллоҳ ҳеҷ намедонам ,у сбўҳӣу нағзии туро ҳеҷ намедонам , аз ғояти онкии ҳамаи нағзиҳои ҷаҳони маро мусаввир мешавад ва аз ҳунарҳоеу сифатҳоӣ ки маро мусаввир мешавад . Гуфт аллоҳ : ин сифотӣ ки тамом ва камол шумост ва тӯй шумост , вуҷӯд ноқисаст ва ман муназзаҳам аз вуҷӯду ҷамоли ноқис , то бадоне ки вуҷӯди ҷамоли ман комил тараст ва нағзтараст ; на чунонкии хираи шӯйу марои хаёлу сифати въдми ном ниҳодангирӣ . Охири хаёлу сифати адам кам аз вуҷӯд ноқис бошад , пас марои носазотар ном менаҳйу ошиқтару вола тар намебошӣ бар ман .

Чун инро шунидам аз аллоҳ , ба рукӯъ рафтам ; яъне ҳарки ба муҳаббати аллоҳи истоду ошиқ ӯ буд , пушт ӯ хам бояд ва рӯй ӯ бар хок бояд .

Ҳосил , чун хаёлу сифат кам аз вуҷӯд ноқисаст аллоҳро бидон сифат накунам .

Боз назар кунам аллоҳро , ба ҳар хаёл ки ташбеҳ мекунам бингарам ки шоиста ҳаст мар ҳаст кардани мавҷӯдотро ? чун шоиста набошад аллоҳро бидон сифат накунам . Ва ҳарчӣ маро хуш ояд аз ҷамолу овозу мазаи ҳамаро нафй кунам , аз ваии он камол ва он хуширо собит дорам ки « лӣси кмслаҳи шайъи ء » .

Ҳаркасӣ ки ҷамолу мазау ҳаёт ва хушӣ ёфтаанд аз аллоҳ ёфтаанд , чунонкии ҳурёну халқони биҳишту биҳиштён ихтисосӣ доранд ба ҳазрати аллоҳ ва ба муҷовирати аллоҳ , ва аз он муҷовиратаст ки чунон ҳаёт мегиранд .

Акнӯн эй мурӣдон ! ҳар рӯз бар ҷойгоҳи хеш ва дар намоз бо ҳам менишинем ва бо ҳам мебошем ва чунин чизе мегӯйем то дар шумо асарӣ кунад ва дар кори худ гарм бошед , ҳамчинонкии он мурғ бар он байза худ биншинад ва онро гарм медорад ва аз он чўзгони берун май орад аз баракати он гармӣу муҳофизати вай ки аз он байза давр намебошад . Боз агар он мурғ аз он байза бархезад то сард гардад , чизе берун наёяд .

Акнӯн шумо низ бомдод чун аз ҷои намоз барме хезед ва дар кори дигару шуғли дигар машғӯл мебошед , ин кор сард мегардад , лоҷарам чун чўзгон берун намеоянд . Аммо чун гарм бошед дар кори худ , аз ин гармӣу муроқибаи ҳол худ бибинед ки чаҳ мурғони тасбеҳ падед ояд .

Охири вақтҳои корҳоро падед кардаанду рӯзроу шабро тартиб ниҳодаанд . Хобро ба вақти хобу бедориро ба вақти бедорӣу намозро ба вақти намозу касбро ба вақти касб . Чун ту инҳоро дар якдигар май занӣ , лоҷарами маза ту намемонад .

Коркунандагони млоикаҳу ситорагону боду абр , гули шуморо ба бели тақдир аз рӯй замин тарошиданад то шуморо чунин ғунчаҳои гул кардаанд . Бош то даст ба даст ба конгресс биҳиштатон бирасонанд то бибинед ки чаҳ равнақ мегиред ! охири чашми шуморо ки ба осор худ бикшоданд чунин ошиқ шудят . Бош то чашми шуморо ба худ бигушоӣанд онгоҳ бибинед то чигуна ме бошед

Ва аллоҳи аълам .