Овардаанд ки чун шайтони лъин мағзуб шуд ва аз дараҷа ӣ эътибор инҳироф намӯд ва ба даракот шақоват рафт , дар ҳар боб фикр карда ба ҳар қисми ҳилаи фиреб додани одамро барои худ дасти овез май хост , баъд аз тафаккур бисёр , асбоби созу ҳўӣ бахотираш расед бисёр шод шуд ва бо худ гуфт : бештари инсонро аз ин роҳ ме тавон фиреб дод .
Дигари бора мутафаккир шуд , масткунандаро бахотир оварад , мисли шаробу ғайра , боз бисёр хушҳол гардид .
Ва дигар дар фикри афъоли занон буду макр ва кед онҳо бахотираш расед , аз ин ҷиҳати шавқи тамоми баҳами расонид , зеро нигоҳи гӯша ӣ чашми занону ишвау нозашон дар назараш бисёр ҷилва гирифт , аз шиддати хушӣ ногоҳ бурҷаст ва ба чарх омад ва бо худ гуфт ки акнӯн кор тамомаст ! .
Пас эй мӯш ! ту худ мегӯйӣ ки сӯфия аҳл таҳқиқанд ,у аҳли таҳқиқи дунёро ба занон ташбеҳ кардаанд , зеро ки ҳар соъати худро ба рангӣу бӯеу ишвае сохтау мардумро фиреб дода ва онҳо бетавбау инобат аз дунёии фонии беруни раванд .
Пас онкас ки худро аз аҳли ҳақиқати шуморад , бояд даврӣ аз олоиши дунё ва хӯрдани нафаси амморау ҳўии намояд , зеро нафаси шайтонӣу ҷилваҳои рангину ишваҳои ширини дунёи фиреб , ҳар соъатӣ ба тариқӣу лаҳзае батавреи мардумро аз роҳи бадар май барад ки ндонанд ва нафаҳманд .
Пас онкас ки тавонад худро аз аҳли таҳқиқи шуморад бояд худро аз фиреб додани дунёи маҳфӯзи нгоҳдорду солики маслак порсоён гардад ва ба нури маърифату ҳақиқат шинос бошад ,у ало эй мӯш ! касе ки хари муҳраро нашносад даъвии ҷавҳар шиносӣ кунад лои шаки ин далел бар ҷаҳл ва ҳамоқатаст .
Дигар гурба гуфт :
эй мӯш ! аз ту савол мекунам ҷавоби маро ба ростӣ бигӯ .
Мӯш гуфт :
эй шаҳриёр ! шумо толиби илм ва ман марди дарвеш ва гӯша нишин , аз ин савол кардан шуморо чаҳ ҳосил ? зеро бандаи ӣнқадари илм нахондаам , чигуна ҷавоби даҳум ? ! .
Гурба гуфт :
эй мӯш ! дар миёни уламо ҷамоатӣ бошанд ки ба маҳзи инки ҳадисӣ ва оятӣ донистанд дар бозору мадрисау масҷид ва ҳар ҷо ки бо мардуми мирснди баҳс каҷ мекунанд ва ҳарфҳои ботил мегӯйанд , аммо дар миёни мардуми донои ин тариқи писандида ва мақбул намебошад балки аҳли силсила чун ба ҷинс худ мерасанд камол меҳрбонӣ кунанд , хусусан туллоби илми баъд аз онкии дайгарии дохил дар суҳбат доштан шуд , тафтиши ин маънӣ мекунанд ки кадоми китоби хондае ? ва ё кадоми боби хондае , онгоҳ агар хоҳанд ки озмудани дараку қобилият ӯ кунанд аз он китоб аз вай май пурсанад .
Маслан агар ту чизе аз он хабар надошта бошӣ ва ман аз ту бипурсам ҷои масъала ва таъаҷҷуб хоҳад буд , аммо чун қабл аз ин гуфтӣ ки ман дар тасаввуфи маҳорат тамом дорам лиҳозо банда мехоҳам бидонам ки агар ту дар баҳси қилу қоли тасаввуфи далелу бурҳонӣ ки рабтӣ бова дошта бошад чизе доред тасдиқи қавли ту намоям ва агар на туро бо ? ? ? гирифтори созам то дигар дар тасаввуфи лофу газоф беҷо назанӣу ради уламои дайн мубин накунӣ !у хари муҳраи биҷой дар шоҳвор дар бозори саррофони равшандил ҷилва надиҳӣу бшрти инки дар макру ҳила дар бандӣ ва дар ҷода ӣ инсофи дроӣӣу дидау дилро бгшоӣӣ ва аз рӯй ақлу дараку шуъӯри тадбиру тафаккури мутаваҷҷеҳи гуфтори ман шӯй ва аз ҳар ҷо ки ҳарфӣ дошта бошӣ бгўӣӣ ва дар ҷоӣикаҳи бадонеи сухани ман рост ва дурустаст аз рӯй ихлос тасдиқ кунӣу баҳси каҷу ъиноди фурӯгузорӣ то ҳақ аз ботину ботил аз ҳақи зоҳир ва ошкор гардаду дигари ончӣ аз ту бипурсам бмкру ҳилау баҳс ҷавоб надиҳӣ ва дам назанӣ то ки шояд ботини шаръи анвари оқибати туро дастгирӣ кунад , на инки мисли амали қозии ғазнавӣ ки ӯро бавосита ӣ бад наҳодӣу сӯъи ният бо канизи тоҷир ? хдоитъолии бадаст ҳусайн мемандӣ гирифтори сохт .
Мӯш гуфт :
эй шаҳриёри муқаддама ӣ ӯ чунаст баён фармо ! .
Гурба гуфт :