эй самиъӣ расед номаи ту

Нома ту раседу чомаи ту

Чома , ширину дилнишин чу асал

Нома , хиролкломи қулу дил

Он иборот бо равони мأнўс

Ваон хати хуб чун пари товус

Хосса шеърӣ бидон длороиӣ

Ҷони Фзотри зи аҳди бурное

Мутаҳайир шудам чаҳ арз кунам

Шеъру хати хуш аз ки қарз кунам

Бо чунин табъи хастау хати зишт

Чун тавонам ҷавоб хоҷа навишт

Машқ кардам з рӯй он бисёр

Ҳифз шуд бас ки кардамаш такрор

Кард ҳаркас ба пурсишии ёдам

Номаи хоҷаро нишон додам

Фахр кардам ки дар замонаи мо

Ҳаст мардии чунин миёнаи мо

Фахри дигар ки ин гиромии мард

Дар чунин номаи ёдӣ аз ман кард

Хоҷа донад ки чанд мурда буд

Аҷзи моро ҳисоб карда буд

Шуълаи шавқ чун забона занад

Орзӯи тир бар нишона занад

Гарчи сахт аз ҳаёти дилгирам

Лек хоҳам ки дар ватан меРом

Ҷон сипорам ба хоки поки ватан

Дафни гирдам ба зери хоки ватан

эй самиъӣ , ба холиқи ду саро

Дами гарми ту зинда кард маро

Гар биҷунбад ба хоки сояи ман

Ҷунбиш меҳр туаст мояи ман

Вар барояд зи ман чу чанги овоз

Дами ҷон бахш туаст чанги навоз

Риштае кам ба зиндагӣ баста аст

Торҳояши тамом бигусаста аст

Ҳаст танҳо ба ҷой аз он пайванд

Ълқаҳи суҳбати рафиқӣ чанд

Дӯстоне ки шамъ анҷуман анд

Охирин шуълаи ҳаёт ман анд

Зон ки ҷой дигар тамизӣ нест

Ҷузи риёу фиреб чизе нест

Баҳри ман суҳбати ҳунармандон

Бӯстонасту ғайри азуи зиндон

Гарчи зи иқболи номусоиди ман

Нест онҷои ҳам аз ҳасуди эмин

Шнъти ҳосиди андари он толор

Ёдгорӣаст бар дару девор

Ёдгорӣ ки ҷуз вақоҳат нест

Ғайри бадбахтӣ ва фазоҳат нест

Лек бо ранҷ , роҳатӣ ҳам ҳаст

Бо азоби истироҳатӣ ҳам ҳаст

Миннати эзад ки дӯстон ҷамъанд

Ҳамаи парвонагон он шамъанд

Баҳри як бенамоз дар ислом

Дар масҷид набаста ҳеҷ эмом

Дар ҷаҳони соҳибони ақли салим

Бҳркикии нсўхтнди гилӣм

эй самиъии сухан ба поён шуд

Хиҷлату аҷзи ман намоён шуд

Хизмат аз ман ба анҷуман бирасон

Ба якояки салом ман бирасон

Умарои каломро зини сӯй

Як ба як бӯсаи зан ба даст ва ба рӯй

Вар буд шоҳидии шкргФтор

Гармтар бӯсаи зан ба ёди баҳор