Давлати ин ҷаҳон агар чаҳ хуш аст

Дил мабанд андрў ки дӯст каш аст

Ҳар киро ҳамчу шоҳ бинавозад

Чун пиёда ба тарҳ биндозад

Ҳаст дунёу давлаташ чу сароб

Дар фиребад валек надиҳади об

Бас ки оварад чархи шоҳу вазир

Маликашон доду ганҷу тоҷу сарир

Корҳоро ба ком эшон кард

Халқро ҷумлаи ром эшон кард

То чу намруди моя дор шуданд

Ҳамаи фиръавн рӯзгор шуданд

Хӯни дрўишкони мкидндӣ

Мағз бечорагон кашидандӣ

Ҳамаи машғӯли моҳи всол шуда

Ҳамаи мағрури ҷоҳу мол шуда

Ногаҳони тунди боди қаҳри вазид

Вази сари тахти шан ба таҳта кашид

Танашонро ба хок римн дод

Маликашонро ба даст душман дод

Визр инҳо бидон ҷаҳони бурданд

Молашони дигарон ҳаме хӯрданд

Ва онкии ҳақаш ба лутфи худ бнўохт

Неку бадро ба нур ҳақ бишнохт

Боз донист норро аз нур

Дил набаст андарин сарои ғурур

Боқии умр хештан дарёфт

Ба салоҳи маъоди хеши шитофт

Ғам он хӯрд кӯи азин манзил

Чун кунад кӯч , шодмон , хўшдл

Ҳар чаҳ аз малику ганҷ ва шоҳӣ дошт

Барад бо хештан ҷӯй нагузошт

Лоҷарам чун расед кор ба кор

Рафт бо сад ҳазор астзҳор