Қоли аллоҳи таъолӣ « сами ?дании Фтдлии факони қоби қавсин ӯ аднӣ »у қол « ваон илои рбки алмнтҳӣ » .

Ва қол алнабӣ слии аллоҳи алайҳу силам « аўҳии аллоҳи таъолии илои исоу қоли тҷўъи трнии таҷарруди тсли ило »

Бдонки вусӯли бҳзрти худовандӣ на аз қабили вусӯл ҷисмаст бҷсм ё арзи бҷсм ё илми бмълўм ё ақли бмъқўл ё шайъи бшии таъолии аллоҳи ани злки ълўои кбиро .

Ва дигари онк вусӯл бидон ҳазрат на аз тараф бандааст бал ки аз аноят беиллату тасарруфи ҷазбот алуҳиятаст . Шайхи Абулҳасани хрқонии қудси аллоҳ рӯҳа гуяд : « роҳи бҳзрти иззат дуаст : яке аз бандаи баҳақ ва яке аз ҳақ бабанда . Он роҳ ки аз банда баҳақаст ҳамаи залолат бар залолатаст ва он роҳ ки аз ҳақ бабандааст ҳамаи ҳидоят бар ҳидоятаст » .

Мӯсои алайҳи ассалом аз роҳ худ рафт ки « влмои ҷои Мӯсои лмиқои тно » лоҷарам чун гуфт « арнии анзри алик » бинмо то бубинам гуфтанд « лнтароне » эй Мӯсо аз роҳ худ омадӣ набинӣ моро . Ин ҳадис бксӣ ндиҳанд ки аз дар худ дар ояд бидон диҳанд ки аз худ бадар ояд . Чунонк муаллиф гуяд . байт

Аммо хоҷаро алайҳи ассалом чун аз роҳи ҳазрати бурданд ки « субҳони алзии асрии бъбдаҳи Лайло » аз « қоби қавсин » дар гузарониданду бмқом « аўоднӣ » расониданд . Ва ҳарч либос ҳастӣ Маҳмадӣ буд аз сари вуҷӯд ӯ бар кашиданд ки « мо кони Муҳамади абои аҳади ман раҷои лакам »у халъати сифати раҳмати дарави пўшониднд ва он сӯрати раҳмат ар бхлқ фиристоданд . Чун мерафт Муҳамад буд ва чун меомад раҳмат буд ки « ва мо арслноки алои раҳмаи ллъолмин » .

Лоҷарам дар камоли вусӯлу рафъи асниниту исботи ваҳдати ин бишорати бпои бишкастагони уммату зуъафои миллати расониданд ки агар барроқи ҳиммат ҳар кас аз садаи остонаи башарияти бсдраҳи алмнтҳии рӯҳонияти натавонад бар омад то аз вусӯли бҳзрти худовандии мо бар хурдор шавад ҳам онҷои сар бар Утбаи хоҷа нааду камари мтоўът ӯ бар миёни ҷони бандад ки онҷои ду гонагӣ бар хостаҳ ва ягонагӣ бинишаста ҳар ки ӯро ёфт моро ёфт « ман итъ алрасул Фқди атоъи аллоҳ » . Бегонагӣӣ нест ту мое мо ту . « ани аллазӣнаи ибои иъўнки анмои ибоиъўни аллоҳ » .

Пас ҳар соҳиби давлатро ки дар ниҳояти кори марҷаъу мунтаҳии ҳазрат худовандӣ хоҳад буд ки « ваон илои рбки алмнтҳӣ » дар мабдаи аввалӣу аҳд « аласти брбкм » бар тинати рӯҳонияту зарраи инсоният ӯ хамири мояи ршоши нури худовандӣ ниҳодаанд ки « ани аллоҳи халқи алхлқи фии зулмаи сами раши алайҳими ман нура » ва дар тҷръи ҷоми аласти завқии бкоми ҷони эшон расонидаанд ки асари он ҳаргиз аз коми ҷони эшон берун нашавад . Зиндагии он қавм бидон завқасту қасди он нур ҳамеша бмркзу маъдан хешаст ва бо ин олами ҳеҷ улфат нагирад ва як дами бтрки он шурб ва машраб нагӯяд муаллиф гуяд . байт

Ҳамчунонк як қатраи равған агар дар зери дарё дар миёни гул таъбия кунанд батадрӣҷ аз ани гул ҷудоӣ ҷӯяд ва бо он ҳамаи оби дарё алиф нагирад ва ҳеҷ бо он об наёмизад то чун фурсат ёбад ва аз гули халоси пазиради соъат бар сар дарё ояду ҷумлаи оби дарё дар зери қадами орад ва бидон чандон ҷавоҳир ки дар дарёст илтифот накунад ва агар қатрае дигар равған ёбад дар ҳоли дасти мувофиқати дргрдни мроФқт ӯ орад ва агар худ давлати висоли шарар оташӣ дарёбад бетаваққуф ҳастӣ худ базли вуҷӯд ӯ кунад ва агар он ҷумлаи дарё дар пеш оташ наҳй на оташ дар дарёи овезад ва на оби худро бо оташомезад ва чндонк тавонад азуи гурезад . Ҳамчунин нуфуси инсонӣ агарчӣ қатраи дарёии дунёст бо ӯ зудомезад . Аммо арвоҳи ҳазратии равған сифатанд ҳаргиз дар дарёӣ дунё наёмизанд аммо чун қатраи равған охират ёбанду Наими биҳишт ки он ҳам рӯҳонӣаст дарав омезанд ва агар давлати шарари оташи таҷаллии ҷалоли ҳақ ё банди бҳмгии вуҷӯд дарав овезанду вуҷӯди базли вуҷӯд ӯ кунанд ва ҳастӣ ҳақиқӣ дар нестӣ вуҷӯд шимуранд . Муаллиф гуяд :

Ҳар крои каманди аноят дар гардан афтод онҷои аўФтод ва ҳар крои гардани бслслаҳи қаҳр бар бастанди онҷои бастанд « алсъиди ман саъди фии батни ИМАи волшқии ман шқии фии батни ИМА » . Рақами куфр бар носиаҳи Иблиси пеш аз вуҷӯд ӯ кашида буданд ки «у кони ман алкоФрин » доғи лаънат бар ҷабин ӯ бе ӯ ниҳоданд ки «у ани алейк лаънатии илои явми аддӣн » . Дар азали ҳазрати иззати бад-ӣни каломи мутакаллим буд ин воқеа имрӯзӣн набӯд . Ин ранги гилӣми мо бгилон карданд . Мурғоне ки имрӯзи гирди доми муҳаббати мигрднду донаи муҳаббати мичиннди гардани ин дому ҳавсилаи ин дона аз олимӣ дигар овардаанд . Чунонк муаллиф гуяд байт

Шарари оташи ишқ дар дили санги сифати ошиқон дар вақти ршош таъбия карданд ки « сами раши алайҳими ман нураи Фмни асо ба зоки алнўри Фқди аҳтдӣ ва ман ахтоаҳи Фқди зл » .

Аммо дар изҳори он шарар аз санги боҳн ҳоҷат омад оҳани калима « лоолаҳи алои аллоҳ »ро бФрстоднд ки « амрати ани қотили аннос ҳатто иқўлўои лои илоҳи алои аллоҳ » . Фармуданд ки бтсрФ «у азкрўои аллоҳи ксирои лълкми тФлҳўн » чандон ин калимаи оҳани сифатро бар санги дили занед ки шарари оташи ишқ ки дар ҳар ду таъбияаст бзҳўри пайвандад .

Ва онгаҳ дар зулмати нафас аммора бичишам ҳақорати мангар ҳамчуи млоикаҳ ки гуфтанд « атҷъли фӣҳо ман иФсди фӣҳо » атфоли кори нои дида « ании аълами молои тълмўн » буданд . Чун исм Халифа шуниданд дар нгрстнди зулмати нафаси диданд аз сиёҳӣ бар миднд . Надонистанд ки оби ҳаёти маърифат дарон зулмот таъбияаст зироки шарари оташи ишқ чун аз санги дилу оҳани калима зоҳир шавад атласи рӯҳоният агарчӣ бас гаронбаҳост ва латифаст қобили он шарар наёяд .

ӣнҷои он сӯхтаи сёҳрўии нафаси инсонӣ бояд тобии таваққуфи бҷону дил бар бояд « вҳмлҳои алонсони анаи кони злўмои ҷҳўло » . Ва мизбонии он оташи ғайбӣ то муқӣми ъоллм шаҳодат гардад . Ҷуз аз сифот башарӣ наёяд ки « Фозкрўнии азкр кам » . Ва агар як дами азин ғизои наёбади он меҳмон ғайбӣ напояд ки « нсўои аллоҳи Фнсиҳм » .

Ҳар чанд ки аз шаҷараи инсонии шохӣ аз сифоти башарии сар бар мезанад ошиқи содиқи бадасти сидқи табар « лои илоҳ » дрбни он шох мезанад ва бар оташ « алои аллоҳ » мёндозд . Он оташ бар қазия « азкр кам » дару миоўизду чндонки вуҷӯди ҳизумии азуи мистонди бадали он вуҷӯди оташӣ ба вай медиҳад . То ҷумлагии шаҷараи инсонӣ бо шохҳои башарӣ ва бехҳои малакӯтӣ рӯҳонӣ бихӯрад он оташ диҳаду оташ дар ҷумлагии аҷзои вуҷӯди он шаҷара равшан кунад то вуҷӯди шаҷараи ҷумлаи оташ сарф шавад . То акнӯн агар шаҷара буд акнӯн ҳама оташаст висоли ҳақиқии ӣнҷо даст диҳад . Чунонк муаллиф гуяд . байт

Чун шаҷараи ахзари нафаси инсонии фидои оташи ҳақиқии гашт ки « алзии ҷаъли лаками ман алшҷраҳи алохзр норо » онгаҳ оташ бар забони шаҷара Нидо мекунад ки эй бихброни ман оташам на шаҷара . « навадӣ ман шотии алўодии алоимни фии албқъаҳи алмборкаҳи ман алшҷраҳи ан ё Мӯсои ании анои аллоҳ » .

Мискини ҳусайни Мансурро чун оташи ҳамагии шаҷара фурӯ гирифт шаҷара ҳануз тамоми нои сӯхтаи шуълаҳои « ано алҳақ » азу бар омад . Ағёр бар ҳаволӣ буданд аз шуъла « ано алҳақ » бхўостнди сӯхти лутфи рубубияти эшонро дастгирӣ кард . Гуфт хосияти ин оташ онаст ки ҳар ки дар он бошад ва ҳар ки бар ҳаволӣ он бошад бар ҳар ду муборак буд ки « ани бўрки ман фии алнор ва ман ҳавлҳо » . эй ҳусайни ин оташ бар ту муборакаст аммо онҳоро ки бар ҳаволӣ андбихоҳад сохт бояд ки бар эшон ҳам муборак бошад бар дӯст муборакем ва бар душмани ҳам .

Охири барин оташ кам аз авд натавон буд ки чун оташ дар аҷзои вуҷӯд ӯ тасарруф кунад нафаси хуш задан гирад . Оташ бар авд муборакаст ки буии наҳуфта ӯро ошкоро мекунад ва агар оташ набӯдӣ фарқӣ набӯдӣ миёни авд ва чӯбҳои дигар . Иззати авди бавоситаи оташ буд чун оташ бар авд муборак омад авди бшкронаҳи вуҷӯд дар миёни ниҳод . Гуфтани ман тамом бисӯзам то оташ бар аҳли ҳаволии ман ҳам муборак бошад тор сетӣ накарда бошам ки роҳ ҷавонмардон нест . Лоҷарам ҳар чанд авд беш месӯхт аҳли ҳўолишро беш месохт .

Ҳусайн низ сӯфӣонаи бқдми истиғфори боистоди вуҷӯди башарии бхрқаҳ дар миёни ниҳод . Гуфт : « илоҳии аФнити носўтитии фии лои ҳўи титки Фбҳқи нои сўтитии алии лоҳўтитки ани тараҳҳуми алии ман саъии фии қатлӣ » . Мо бакулии шаҷараи вуҷӯди инсониро чун авди фидои оташи ишқ ту кардем ту блтФи хеши машоми соъӣони ин саодатро ки бар ҳаволии ин оташанд бтиби раҳмати муаттари гардон то баришон ҳам муборак бошад .

эй ҳусайн агарчӣ оташи ишқи мо дар шаҷараи инсонии ту афтода буду шуълаҳои оташ « ано алҳақ » азу бар михост аммо чун тамоми насухта буд он шуълаҳо аз дӯди анонит холӣ набӯд . Чун ҷумлагии шаҷараи вуҷӯди фидои ин оташ кардӣу сӯрати қолаб ки дӯди анонити азу бар михости дрбохтӣу ботши ибтилоӣ мо бсухтӣ хокистари қолаби турои бФрмоиим то бар об андозанду ниқоби ҳиҷоб аз ҷамоли камол ту бардорем то бар рӯй оби оташи вуҷӯд бедӯд дар ҷилвагарӣ « аллоҳи аллоҳ » ояду аноят бе иллати мо маълуми хосу ом ҷаҳонён гардад ки « ани аллоҳи лоизлми мисқоли зарра » алоиаҳ .

Парвонаи сафатони ҷонбози олами ишқ ки каманди ҷазбаи алуҳият дар гардани дили эшон дар аҳди аласт афтодааст имрӯз чандон биппару боли дарди талаби гирди сродқоти ҷамоли шамъи ҷалоли ҳазрат парвоз кунанд ки бар қазия « ман тақарруби илои шброи тақаррубати илайҳи зроъо » як шуъла аз шуълаҳои он шамъ «у нҳни ақрби илайҳи ман ҳабли алўрид »

Истиқбол кунаду бадаст « ҷазбаи ман ҷазбот алҳақ тавозии амали алсқлин » ӯро дар канор висол кашад ки « ё ?итҳо алнФси алмтмӣнаҳи арҷъии илои рбки розӣаи Марзия » . То чанд биппару боли парвонагӣу халқи алонсони зъиФои гирд дар фазои сари авқоти ҷамоли мо гардӣ ? ту бад-ӣни пару боли ҳавои ҳувият тайрон натавонӣ кард . Биёи ин пару бол дар майдон « волзини ҷоҳдўи аФино » дрбоз то брснт « лнҳди инҳми сблно » Перуи болӣ аз шуълаи анвори хеши туро каромат кунем ки « иҳдии аллоҳи лнўраҳи ман ишоаҳ » .

То акнӯн ки биппару боли хеши мипридии парвонае девона будӣ акнӯн ки биппару бол мо мепарӣ икдонаҳ эй ягона шудӣ . Акнӯн азмоиӣ на бегона балки ҳамаи мое аз миён бар гири баҳонаи ҳам дарӣ ва ҳам дар донаи ҳам ҷонӣ ва ҳам ҷонононаҳ .

Бади азин ту бтўи нестӣ зеро ки аз ту бар ту ҷуз номӣ нест .