эй қомати баланди ту умри дарози ман

Миҳроби абрӯии ту маҳали намози ман

Ҳастам чу шамъи шаби ҳамаи шаб дар гудозу сӯз

Ва огаҳи Неи зи гиряу сӯзу гудози ман

Розам ба зери пардаи зи мардуми наҳуфта буд

Бар рӯ фиканд ашки ман аз пардаи рози ман

Гар қисматам ба кӯй харобот карда анд

Бо қисмати азал чаҳ кунад эҳтирози ман

Ман кори худ чунон ки бибояд насохтам

Бояд ки лутф дӯст шавад корсози ман

эй сарви хуши хироми бунаи саркашии зи сар

Дар нози худ мубин ва бибин дар ниёзи ман

ё дар кашам ба домани ҳиммат ки оқибат

Сар бар кашад зи ҷайби ҳақиқати муҷози ман

Ибни ҳисомро чу маҳали пеш бор нест

Хез эй насим ва арза кун аз ман ниёзи ман

Бошад ба ним ҷуръа кунад кори ман тамом

Соқии мейри маҷлиси мискини навози ман