эй шудаи ҷон дар сари савдои ту

Бардаи дилами машки самои ту

Дар чамани ҳасан хиромон надид

Чашми ҷаҳони сарви бболои ту

Бар фалаки ҳасан фурӯзон нагашт

Чеҳра чу хуршеди хури осои ту

Моҳи заминӣу наёбад ба умр

Моҳи фалак чун рухи зебои ту

Нури дилу дида ӣ аз баҳри он

Дар дил ва дар дида кунам ҷои ту

Хостанати асли таманнои ман

То кунам аз дидаи таманнои ту

Ман кӣми охир ки ҷаҳони минҳд

Сар чу , сари зулфи ту бар пои ту

Наргиси раънои ту хӯнам бирехт

Дар ҳаваси лаъли шукри хои ту

Ваъдаи фардои мада , аз онкӣ рафт

Умри ман андари сари фардои ту

Боз нахоҳад магари инсофи шоҳ

Хӯни ман аз наргиси Шаҳлои ту