Писарӣ дошт шаҳнаи табриз

Ҳасан ӯ длФрибу шӯрангез

Халъати зот ӯ , зи мавзунӣ

Сӯрати лутфу сунъи бичўнӣ

Шайхи олам , эмоми Ғаззолӣ

Он ҷаҳони улӯмро волӣ

Гашти огоҳ зон гузидаи хисол

Сифаташ фаҳм кард аз истидлол

Хабари ҳасан ӯ ба шайх расед

Сабру ором аз дилаши бармеад

Асби азм аз замини рай зин кард

Майли дидори он нигорин кард

Аз май иштиёқ ӯ шуд маст

Пой дар раҳи ниҳод ва дил барадаст

Чун ба наздик шаҳр рафт фақир

Арза карданд ҳол ӯ ба амир

Гуфт шаҳна ки : бошад он солус

Ба умед омад ва шавад маъюс

Шайхи сӯрати параст ва зроқ аст

Шуҳра шед андар офоқ аст

Магузоред андарин шаҳраш

То равад бози пас , кашад заҳраш

Қосидӣ шуд зи шаҳр бар сари роҳ

Кард аз он ҳоли шайхро огоҳ

Чун ки бишунид шайхи соҳиби дард

Дар ду фарсанги шаҳр манзил кард

Чун ба ҷайби уфуқ фурӯ шуд ҳўр

Равшанӣ шуд зи саҳни олами давр

Шуд ба харгаҳ , ҳавоӣ бистар кард

Домани хаймаи пари з гавҳар кард

Шаҳнаро низ хоб дар печид

Гӯш кун то ки ӯ ба хоб чаҳ дид :

Дид дар хоб , каши расӯли худо

Дод муштии мавиз ва гуфт ӯро :

Бустони ин мавизу рӯи ҳоле

Худ бабри пеши шайхи Ғаззолӣ

Чун даромад ба субҳи шаҳнаи зи хоб

Бар гирифт он мавиз ва кард шитоб

Шайх чун дид шаҳнаро аз давр

Дар паии афтода он сиришта зи нур

Пеш аз он каш ба назд хеш оварад

Тибқи пари мавиз пеш оварад

Кончаҳи имшаби набӣ бар ту гузошт

Ҳон ! нишонаши азин тибқи бардошт

Метолаи равони роҳи илоҳ

Ба мавизӣ ҷаҳон баранд аз роҳ

Ҳасанро сӯратии мубину мадон

Ба мавизии зи роҳи бози ммон

Босира , чун ки бо камол буд

Лиззаташи ротби ҷамол буд

Гар табиат чашеданаш хоҳад

Бинад ва ҳам расӣданаш хоҳад

Себи симин барои чидан нест

Зу насиби ту ғайр дидан нест