Соқӣ анҷуман шуд , шӯхи шукри каломӣ

Каз даст ӯ ба сад ҷон натавон гирифт ҷомӣ

Дар кӯй май фурӯашон на куфрӣ ва на динӣ

Дар хайли хирқаи пӯшон на нанагӣ ва на номӣ

Бо садҳазори хоҳиши хушнӯдам аз нигоҳӣ

Бо садҳазор ҳасрат хурсандам аз хиромӣ

Андӯҳи он парии рӯи беҳтари з ҳар нишотӣ

Дашноми он шукри лаби хуштар з ҳар саломӣ

Дар ваъдаи гоҳи васлаши ҷонам ба лаби расидаи сет

Тарсам сабо наёрад зон бе вафои паёмӣ

Гар он даҳон насозад аз бӯсаи шодкомам

Шодам наметавон кард дигар ба ҳеҷ комӣ

эй васли моҳи рӯйони хуши давлатии валикин

Чун чарх бесаботӣ , чун умр бе давомӣ

Воъиз маро матарсон зеро ки дар муҳаббат

Дидам қиёматамро аз қади хуши қиёмӣ

Аз масҷид ва харобот нишнидам ва надидам

Нозилтарин маконе , олитарин мақомӣ

Он тоирами фурӯғӣ каз толеъи хуҷаста

Ало ба бом нир нанашастаам ба бомай