Рбнои аФрғи ълинои сброу сабти ақдомноу ансрнои алии алқўми алкоФрин .

Рбнои вФқнои лмҷоҳдаҳи алнФсу мтънои бмшоҳдаҳи алқудс , амдднои бктоӣби алғибу хлснои ани мҳолки алриб , албснои дръи кФоитку қлднои сайфи ҳмоитк , нури қлўбнои бълми алиқин .

Ва аФтҳи ъиўннои бФтҳи мубин . Кӣ нҷоҳди Фики ҳақи ҷҳодк ;у нҳтдии илои сиблати ршодк .

Нҳмдки аллоҳами алии мо дллтнои алайҳи ман шароеъи алислому хсстнои бмни вдоиъи аҳкоми саҳобаи сидолономи алайҳу ?алаи афзали ассалом . Алзӣ беъсата набиё болсиФу амонои ман алҷўри волҳиФи ҳодёи лсбилк алҳақ , нотқои бктобки алсдқ , нозрои бўҷҳк , нотқои бўҳик , умарои бомрк , ноҳёи бнҳику шддти ъздаҳи бохиаҳ валек алнабӣа Фшидти басаеваи қавоиди аддӣн ваедат бнсраҳи муошири алмуслимӣни ҷълтаҳи ллдини ҳсомоу ллшръи қўомоу ллхлқи амомо , зҳрои ллмҷоҳдину қҳрои ллмъондини амирои ллмўмнини слўотки алайҳи вълии авлодаи алотҳори воўлёӣаҳи алохёр

Вабаъд : бар равони донишварон пӯшида намонад ки басти нури вуҷӯду назми базми шуҳуд барои такмили тоъат ва маърифатаст ки : алтоъаҳи фаръу аслҳоолшръ .

Дарахтӣ ки бех муҳкам надорад шох хуррам наёрад . Равнақи дайни ҳанифи брўоҷи шаръ шарифасту ривоҷи он бқўти бозуии ҷиҳоду қудрати неруии иҷтиҳоди ғозёни арсаи дайну олимони илми яқин ки ошиқи ризоӣ худо бошанду солики тариқи ҳудо , завқ тоъат ёбанд , шавқ маърифат шиносанд , сабақ аз зикр ҳақ гиранд , варақ аз фикр худ шӯйанд . Дарс бандагӣ хонанд вдҳнд , сар дар роҳ дайн гиранд ва ниҳанд , чунон ки аз оғози кори ҷаҳон ки пайғамбарони поки равони поя беъсат гирифтанду ойин даъват ниҳоданд , ҳеҷ гоҳи рутбаи қурби ҳақи ъзўҷл бе ширкати илму амал мақдӯр нигарадеду иҷрои аҳкоми дайн бе заҳмати муҷоҳида мушоҳида науфтод .

Ҳазрати абўолбшри бортбти набуввату нисбат Абуӣ рӯзгории хастаи нифоқи қобилу фироқи Њобил буд ва аз фарзанди нохалафи хилофӣ чанд мушоҳида фармуд ки аз ҷаноби қудсаши чораи хости вози ҷаҳони инсаши овораи сохт то ҳукми холиқ ривоҷ гирифту амри хилоиқи имтизоҷ .

Нӯҳи набӣ бо сФоини ҳаламу хзоини илм , умрии иблоғ насоеҳ карду анвоъ Фзоиҳ дид , оқибати тоби луаму инкор қавм наёварда , баҳр ғайрат Биҷӯш овараду бҳибт дар хурӯш омад то мавҷи тӯфони бФўҷи туғёни барангехт ва рӯй замин аз куфр ва кин бипардохт , кори дайн рост карду гетии чунон ки хост .

Халили ҷалил бо халъати хулату покии миллат , мъолми ҳақ , бар муошири халқ илқоъ мекард ва чандон ки шарҳ кофӣ медод , ҷарҳ вофе медид , лоҷарами дасти муҷоҳидати гушӯдаи қасди байт алснм карду фурсатии муғтанами ҷуст ки маъбади фориғ аз бори маъбуди сохту арзаи нори намруди гашт , то насими раҳмат аз гулшани иззат дар эҳтизоз омаду мӯъҷизии зоҳр чеҳра намӯд ки боғи ҷонҳо балолаи яқин ороста дошту хори инкор аз гулбуни дилҳо пероста .

Мӯсо алӣ набиноу алайҳи ассаломи ҳуҷҷатӣ чун офтоби равшан дар даст дошт ва чандон ки дар даъвати қавм , ифозаи анвор ҳидоят мекард , мункиронро зулмати ғўоит изофа мешуд то барои дайни бпокӣ кин бархесту ояти хашми пайғамбарӣ ошкор фармуд , бомари илоҳии иҷрои овомир ва навоҳӣ ҷусту бъўни яздонеи шавкати фиръавнӣ дар ҳам шикаст , фирқаи кофарон ғарқ карду ботил аз ҳақи фарқ .

Масеҳи равшани нафас ки ҷони рафтаи боз пас додӣу бнФси муқаддаси алоҷи акмаҳ ва абрс фармудӣ дар маҳди сбии бомари худои эъломи беъсати худ крдўи солӣ чанд озурдагони ранҷи залолро доруӣ панд медод ки шояд дилҳои мурда зинда ояду дарди лҷоҷро тадбир алоҷӣ расад , оқибат бе муҷоҳидаи яҳуди ънўди кашфи асрори ҳақу нашри осори дайн машҳӯд нагашт .

Ва чун навбати даъвати бҳзрти хотами анбёءу Сайиди асФёи сабаби халқи олам , шарафи насли одам , сафинаи наҷоти Нӯҳ , сакинаи ҳаёти рӯҳ , расӯли раби ҷалил ; далели роҳи халил , гушоянда нутқ кулем , трозндаҳи боғи Наим , тозагии нафаси қудсӣ , зиндагии ҷони исо , раҳнамои сбл , пешвои русул , Муҳамади Мустафои алайҳу ?алаи олоФи алтҳиаҳ ва алсноء расед ки ҷомеъи ҳукми ҳукм буду хоҷаи илму илм , гардиши чархи гардон дигаргун шуду равнақи бозори муҷоҳидати афзӯни гашт ; чаҳ дар ъҳўди салаф ҳдоаҳамамро ғолибан иқомаи амри муддаои бособти тири дуоу васотати асбобии дигар буду ҳоҷати бҷҳоди сайфи камтар , агар фарзандӣ бо падар мухолиф мешуд муҳоҷир мегашт на мшоҷр ва агар оташи туғёнӣ барме хост биҷунбаш тӯфонӣ фурӯ менишаст . Шавкати хори ингории бҷлўаҳи боғи гулзорӣ рафъ мешуд ; стўти хасми қаҳҳорӣ блтмаҳ равад хӯни хорӣ паст мегашт , иқомаи ҳукми раббонӣ аз иъодаи рӯҳи ҳайвонӣ даст медод .

Хилофи ин аҳд ки хоҷаи моро ҳуҷҷати набувват аз сайфи шоҳросту пояи футувват аз азми қоҳир . ЛоиклФ аллоҳ наФасо алои вусъҳо . Ихтилофи шуъӯну аҳволи боқтзои азмина ва авқотаст ки вақте одами сафиро муқтазии барқи исён буд ва ин аҳди ойинаи нури имони гашт ва ҳам чунин ҳар як аз раҳбарони ҷаҳони боқтзои замони оятӣ мубин доштанд ки ҳуҷҷати исботи рисолату қоҳири арбоб залолат мешуд .

Якеро тешаи варӣ пеша доданд , якеро дастаи гул бар каф ниҳоданд . Якеро чӯбии мъҷри намои ътокрднд , якеро нутқии иллати здои равои диданд то шахси олам ки дар аҳди одами бимасобаи кӯдакии норасида буду баҳрӣ аз ҳастӣ хеши надида , умрҳо дар маротиби тараққӣ сайр карда , батадрӣҷи замони такмил нафас намӯд , чун бҳд вуқуф раседу мартаба камол дарёфт , бзоҳри қобили илтифоти ашраф коинот гардиду бмқтзои ҳоли бисоти пешин дар нури дида , расмии нав ойин барниҳод ки бозии муътоди кӯдак дар хури перон зирак набӯд , субути набуввати хатми русулро ҳуҷҷатӣ шоиста боист ки бгўҳри хеши мазҳари мӯъҷизот пеш бошад ва бе ширкати дигари асбоб , мураввиҷи миллат ва китоб гашта , бҳдти худ барқ исён бисӯзад , нури имони брФрўзд , биҷои шохи дарахтон , бех бадбахтон барканд , мисоли аждрпичони пайкари куфр беҷон кунад , гулҳои рангин дар оташи кини бикорад , ғубори иллат аз чеҳра миллат бишӯяд , лоҷарами қуръаи ин фоли баноми теғи ҷиҳоди афтодаи бадасти худо аз ҷайби ҳудои баромад , ҷилваи ҷалоли поя камол гирифт , нўоири стўоти сафдарӣ дар мъорки ғазавоти ҳайдарӣ боло кашиду ҳадати зарби зулфиқор бар ҳастӣ ҷони кофарони зафари ҷуст , бхтФаҳи барқии ҷуссаи қавмӣ ҷрқ кард , блтмаҳ мавҷӣ ҳастӣ фавҷӣ ғарқ намӯд , лолаи гулшан аз шуъла равшан баровард , кайфари куфр аз лаҷа нил бидод . Гавҳари ҷони бпикри дайн боз бахшед , сарҳои пуршари ҳамсари хоки сохт , танҳои нопок дар бар муғоки андохт , қазои фитнаи теғ ғзо шуд , замонаи авроқи ҷоҳилияти бхўни шаст , илми сотиъ , анбози сайф қотеъ гардид вФрўғи он ду гавҳар бар асваду аҳмар ломъ омад то дайни ҳақи мояи равнақи пазируфту замонаи бшриъти рости оростаи гашт .

Ва пас аз замони зуҳӯри рисолат ки хусрави малики васояти тораки гоҳи вилояти броФрохт , ҳам чунон боз дар сроءу зроءу пинҳони впидо , мнтҳзи асбоби муҷоҳидат буду мнтқми арбоби муонидат то сар бар сари ҳавои дӯсти ниҳоду ҷон дар кори вафои ҷонон сарф кард .

Ани аллоҳи уштурии ман алмўмнини анФсҳму амўолҳм ба он ?лаами алҷнаҳи иқотлўни фии сиблати аллоҳи Фиқтлўну иқтлўни алоиаҳ .

Ва зон пас ду фарзанди батули узро ки дилбанди расӯли бтҳоу овезаи арши барину Перуу парвардаи рӯҳ аломин буданд , партави анояти бкшўр ҳидоят андохта , бҳкми таклиф ки фарохури тоқат ҳар нафасасту бондозаҳи қудрат ҳар кас , ишқи лақо дар дил , завқи бақо дар ҷон , шавқи шафоат бар сар , дарси шуҷоат дар бар , сарҳо бар дасти ризои ниҳода , танҳо бҳкми қазо дар дода , бамурдӣ Форси майдони дайни гаштанду бғирт аз сари дунёии дуни гузашта , яке сари бароаи ҳиммати ниҳода , яке ҷони фидои уммати фармӯда , яке куштаи дашти ғзои гашт , яке хастаи заҳри ҷон гзо шуд , яке кому ханҷар бзҳр олуд , яке ком аз ханҷар қаҳр гирифт .

Парвонаи ошиқ ки васл нур ҷӯяд то аз худ давр нагардад худ нур нагардад , шоҳиди шамъ ки роҳат ҷамъ хоҳад , тохўд насузад базмӣ найафурӯзад .

Ҳам чунин ҳар як аз аъиммаи тоҳирин саломи аллоҳи алайҳими аҷмъин дар ҳар аҳду авон ки базми имомати бнўр каромат афрӯхтанд воҳдои баъди воҳид , мояи ҷони шарифу қоиаҳи дайн ҳаниф карда , гоҳи мтқлди сайф муҷоҳидат буданд , гоҳи мутаҳаммили ранҷи мсобрт , ранҷи худ хор медоштанд , дайни ҳақ азиз мегирифтанд ки дар роҳи вафо аз хори ҷафо чаҳ бимаст вдри баҳри вло аз мавҷи бало чаҳ бок ?

То ҳуҷҷати имомати бҳҷти қоим иқомат гирифт ва чанде чун ҷилваи гул дар чаману тобиши шамъ бар анҷуман , чеҳраи аён гушӯда дошту зулмати ҷаҳони задуда , як чанд низ бар мисоли шоҳиди гул ки бо бурқаъи ғунча маънус гардаду партави шамъ ки аз пардаи фонӯси тобад , нашри таййиб аФозт карда вбсти нури азоӣт ; вазони пас монанди шохи гул дар кохи бустону шамъи тобон дар ҳуҷраи шабистони дрхлўт ғайб нишаст , дар , бар бегонагони басту танӣ чанд аз хавосро бори рухсатии хос мабзул дошт ки гоҳе роҳи бустони ҷӯянд , бор шабистон ёбанд ; бмънии пуртӯй аз ғайби бенанд , наоне накҳатӣ дар ҷайби оранд , ҷаҳонӣ бинишонӣ аз он равшан кунанд , асрии бътрии азин гулшани созанд ; то ҳудӯди шароеъи ҳам чунон ҷорӣ ва шойиъ бошаду мҳоми вдоиъи бакулии мӯҳмал взоиъ нагардад .

Пас дарин навбати ғайбат ки кохи хилватро дар фарозасту рўзгорҳҷрони дароз , қарор рӯй замини вмдори замон , мавқуфи кифоят эшонаст ки наввоб соҳиб асранд ва дар ҳукми ҳоҷиби қаср , чаҳ ҳар аҳдиро ҳаззии ҷудогона насибасту баннои гетӣ бар фарозу нишеб . Табиати рӯзи талиъаи меҳри ҷаҳони афрӯзро муқтазӣ буд ки матраҳи ашаъаи нури гашту мазҳари анвори зуҳӯр . Моҳияти шоми хосияти злом дар бардошт ки партави илтифоти хурро шоиста ва дархур нагашт .

Лоҷарами тадбири олами он бкўкбӣ чанд рахшон ҳўолт рафт ки аксӣ аз ҷилва хур рубойанд внўрӣ дар зулмати шаби намоянд , мисоли давраи ин аҳд ки қобили зуҳӯр муқаддас набӯду мазҳари нур муқтабас гардид , чеҳраи рӯзи васл пӯшида монад впрдаҳи шоми ҳиҷр дар кашида , нири имомат дар ҳиҷоб ниҳон гардиду кавкаби ниёбати раҳнамои ҷаҳон , то ҷодаи ҳидоят аз ҳуфраи ғўоит фарқ шавад ва дар ҳар ҳоли ҷамоли шоҳиди матлӯб аз назари бинандагон маҳҷӯб намонад .

Давлати васли ҷонон , хоси арбобу ҷад втлбаст , на осӯдагони роҳати талаб ва онро ки солики роҳ талаб бошад , куҷои пурвои рӯз вшб бошад ?

Хотири ишқ дар раҳи кӯии дӯсти чунон дар водӣ ёд ӯст ки на рӯз аз шаби шиносад , на роҳат аз тъб .

Ҷуз ҳадисаш нагӯяд ва нашунӯд , ҷуз бёдш нахезад ва нағунуд , ҳар чаҳ пуед ҷуз ӯ наҷуед , ҳар чаҳ бинад ҷуз ӯ набинад . Ҳатто исири самъаи алзии исмъ ба . Ва Басраи алзии бисрбаҳу ядаи алзии ибтш ба . Толибони роҳи ҳудоро ҷазбаи шавқӣ саркаш ёбад ки дил аз панҷа сабр рибоед то бароаи тариқат гузар кунанду бнўри ҳақиқати назар , фонии ишқ нур шаванд ва аз ҳар чаҳ зулмати давр . Аллоҳ вале аллазӣнаи омнўои ихрҷҳми ман алзлмоти илои алнўри алоиаҳ

Акнӯн ки рӯзи ғайбат куброасту шоми фурқати азмӣ , ҳар киро дил дар кашокаш сайласт куҷо пурвой наҳор ва лайласт ? корвонони раҳи навард ки бар гирд ҷаҳон гирданд то роҳ биёбон нагиранду шабҳо шитобон нигараданд ; кҷоўаҳи бмнзл мақсӯд баранд , чисони рӯҳи субҳи умеди бибинанд ? нозирони нури талабро , пурди ҳҳои тории шаб , ҳоҷиби ҷамол матлӯб нест ки дилбаронро ҷилваи чеҳри озарӣ дар чанбари зулфи анбарии хуш тарасту чашмаи лабҳои ширин дар зулмати хатҳои мишкӣни дилкаштар .

Пардаи зулф , ҳиҷоби дида бегона бошад втори шаб , мардум роҳат гузинро баҳона ки на ҷузи хоби ғифлат пеша доранд , на ҷузи рстши хеши андшаҳ . Хилофи мардони кор ки шабҳои тори бнўри талабу фарти тъби роҳи пўинди вчҳраҳи субҳ аз турраи шоми ҷӯянд , ани ношӣаҳи аллили ҳайашаду тоу ақўми қило , оби ҳаёт дар роҳи зулмот падед омад , шуълаи нахли тавр дар зулмати шоми диҷўри чеҳраи нмўдФи ироаи тариқи миъроҷ бозоӣаҳ наҳор муҳтоҷ набӯд . Субҳони алзии асрии бъбдаҳи Лайлои ман алмсҷдулҳаром илои алмсҷди алақсои алоиаҳ .

Қавмии броҳт ху карда , бнъмти парварда ки дар эътидоли ҳавои шаби пой паймудани роҳ талаб надоранд , куҷои тоби гармии рӯзу тобиши меҳри ҷони афрӯзи оранд ки санги хорои гудозаду арз ғбротФтаҳ созад , шавкати шуъоъи меҳри ховарӣ на чун ҷилваи фурӯғи моҳ ва муштарӣаст ки ҳар касро бор дидор диҳад ва дар ҳар дида падедор шавад .

Чеҳраи хуршеди рисолат , дар дидаи арбоби залолати чунон буд ки ҳар чаҳ пеш мерафтанд ва беш медиданд , чашми нопокашони хира тар мешуду ҷон бе боки шани тиратар . Ҳамчунон аксарӣ аз асҳоби шери яздон , ки тоқати дидори нур имон надоштанд бподоши инкори ҳиссӣу қалбии мустуҷиби уқоби днӣӣу уқбои гаштанди вдри аҳди шуҳуди нири шаҳодат ки вақти зуҳӯри гавҳари иродат буд танӣ чанд аз ҷамъи мурӣдон дар силк шаҳидон омаду боқии муртад ва ҳолк шуданду туъмаи нормолк . Ва лақади зронои лҷҳнми ксирои ман анноси ?лаами қулӯби лои иФқҳўни баҳои велаам аъини лоибсрўни баҳоу ?лаами азони лоисмъўни баҳои алоиаҳ .

Дар аҳди шуҳуд , анвори имомат низ ки баҳори замон буд ва наҳор имони тинатҳои хубу зишту истеъдоди дӯзаху биҳишт , дар олами рўшноӣии рӯзи базӯдии ҷилва буруз мекарду танҳои нижанду ҷонҳои заъиф , тоби тобиши меҳри таклифи нмиоўрд .

То дар замони соҳиби асру замон , пас аз чанде ки нақди тоқати мардумон бар маҳак имтиҳон рафт , чунин муқтазии ҳикмат ва раҳмат афтод ки чеҳраи Байзои миллат дар турраи савдои ғайбат наҳуфта гардаду ҳавои даври замонро дар олами ансдоли шом , эътидоли том падед ояд , чаҳ пардаи лайл , либос ҳар айбаст ва ҷилва наҳор кошифи астори ғайб .

Таклифи ғайбат камтар аз ҳузурасту хизмати наздики сахттар аз давр .

Мо таклифи ғайбат баҷо наёрем , куҷои тоби хизмат ҳузур дорем ?

Миқдори қудрати хилоиқ бар мроти ҳикмати холиқи равшан тараст ки тадбири даври ин муддату таклифи ин тоиқаҳ аз уммат , бад-ӣни гӯна муқарар дошт ки дар роҳати ҳавои шаб , бнрмии роҳи талаб пеш гиранду дунболи раҳбарони хеш , то болтФоти хотири эмоми замон , аз зулмати шоми ҳиҷрон амон ёбанду бдўлти субҳи висол боз расанд .

Сайиди коиноти алайҳи афзали алслўаҳ ки кошифи рози ниҳон буду нозими кори ҷаҳон , кифояти ҳидояти уммати бўдиъти китобу итрат ҳавола кард то дар аҳди зуҳӯру ғайбат , ҳар киро дидаи бахти всъодт боз бошад , аз дидани нури ҳақиқати бози нмондў дар ҳар аҳд аз он , соликони тариқи дайнро вусӯли сари манзили яқин даст диҳад . Замонӣ низ имомати бзоҳри толеъ буду партави ҳидояти бъолми сотиъу ҳол ки замонаи муқтазӣ ҳиҷобасту ҳангоми ақтФои хабару китоб , бозбоби таҳқиқ бар арбоби тавфиқ кушодаанду салои ом дар додаанд , ҳукми шариъат ҳамонаст ки гуфтаанд , хомаи таклифи ҳамон ки рафта .

Сиблатии возеҳтар аз шаръ набӣ нест , далелии носеҳи тарози хабару набӣ яъне қуръон на .

Уламои уммати ҷалилро дар пояи анбиёӣ банӣ Исроил шимурдаанд ва макунат иршоду иҷтиҳодии вофе ато карда , то аҳкоми фарқону хабари бомари наввоби ҳазрати мунтазир , дар сафҳаи ҷаҳон мунташир бошад ва дар дидаи ҷаҳонёни ҷилвагар .

Влқди исрнои алқуръони ллзкри Фҳли ман мдкр .

Ҳолеи асбоби нили мақсӯд , аз ҳар ҷҳаҳи омода ва мавҷӯдасту мояи ғайритии андаки зарур ва дар коргаҳи ҳдоаҳи эълому ғзоаҳи исломи бҷўдти нутқу баёну ҳадати сайфи вснон аз муҳофизати шариъату мтобъти вадиат , ғофил нигараданд , тоҳми дарин олами мӯҷиби баландӣ ном гардад , ҳам дар он нашоҳ мояи никуӣ .

Саранҷом , хоҷаи базми рисолат , бФорси дашт бсолт фармуд : ки ё алии аъҷби анноси аимоноу аъзмҳми сўобои қавми икўни фии охируззамони лами илҳқўо алнабӣ су ҳуҷби анҳуам алҳҷаҳи Фомнўои бсўдои алии баёз .

Ҳамоно қиссаи ин ҳадиси бишоратии бхлқ ҷаҳонасту ишоратии бадӯри ин замон ки бтиғи стўти шаҳриёри адлу Ямани ҳиммати олимони омил , бо вуҷӯди фурқати аҳди набувватату ғайбати нури имомат , ақоиди муошири уммати бктобу суннат , чунон росих ва содиқаст ки гўӣии ҳазрати мақсӯд офариниш бидида бениш дидаанду ахбори итрати тоҳирин бсмъи ризо ва яқин шунида , чаҳ дар саёқи ин аҳду авон ки рӯзгори сар носозгорӣ дошту замонаи кӣна дерина мехост , мушрикони қасд дайн карда буданд , душманони сар бкин оварда , хафоаши оҳанг ҳўр мекард , зулмати пайкор нур меҷуст , мавҷи Фтни авҷи гирифта , шохи бало боло кашида , куффори рӯси рахнаи малики мҳрўси дархоста , ғавғои зоғ аз саҳни боғи бархеста , кохи ислом дар шарафи вайронӣ буд , кори мусулмонӣ дар уқдаи парешоне . Лақади зҳби алисломи алои бақияи қилои ман анноси алзии ҳўи лозима , либкии алии алисломи ани кони бокиё , Фқди таркати арконау мъолмаҳ .

Ҳақи субҳонау таъолии миннатӣ бар даври замони ниҳоди врҳмтӣ бар халқ ҷаҳон фиристод ки низоми кори дайну миллату қавоми гоми малику давлат , бФри шавкату шикваи салтанати шоҳаншоҳи дунёу дайн , шаҳриёри замону замин , осмони мҳрпрўр , офтоби сояи густар , пайкари поки нур , ҷилваи нори тавр , мояи гавҳари хирад , пояи қудрати аҳад , фурӯғи раҳмату ҷӯад , шиква нашоҳ вҷўдФи тинатӣ аз об ҳайвон сиришта , мусҳафӣ аз лутфи яздони набишта , сӯратӣ бар маънии малик , олимии болотар аз фалак , шоҳи варӣ , моҳи срӣ , сипоҳи худо , паноҳи ҳудо , абўолФтҳи волълии фатҳъалии шоҳи қоҷор мФўз дошт ки рӯзгори маликаши пайвастаи баҳори боду баҳори адлаши осоиши рӯзгор .

Теғи ҷиҳодаши шаҳнаи бозор дайн шуду сайқали зангори кин . Даври замонаши мҳӣии расми ҷиҳоди гашту мазҳари осори адл ва дод ; кор гетӣ бисоз ростӣ боз оварад , арсаи офоқ аз гирди нифоқи перостаи хост .

Боғ аз зоғ тиҳӣ кард , заған бар сар ва сеӣ намонад , шох бало бурид , теғи ситам бар кунад , пои фитнаи шикаст , даст рахта бибаст , ғубор зулмат задуд , фурӯғ имон фузуд , сароямони бғибти зоҳири сохт , ҷаҳон аз иллат въиб бипардохт , гардиши замонро гӯшмолӣ сазо дод , мизоҷи рӯзгорро эътидолӣ раво дид , ки ҳар чаҳ зояд , амн ва амон бошад ва ҳар чаҳ орад , ислому имон .

Ҳанузаш ҷавшани ғзо бар пайкар равшанасту мғФри ҷиҳод бар тораки муборак .

Мавкиби азмаш аз кӯшиш разм нёсуда , гавҳари ҳисомаши роҳати ниёами надида . АФўоҷи ҷяши муҷоҳид ороста дораду амвоҷи баҳри муҷоҳиди бархеста , раъии Мансураши мқсўр бар инаст ки бакулии соҳати хок аз зулмати куфр пок кунад вбсити ғбри ағирти бисот хзро созад . Тухм туғён баруфтад , асри адуони сроид . Сарсар нифоқ нахезад , ҳанзал хилоф наравед , ном рӯс нест гардаду банки ноқавс паст ояд , ҳар чаҳ бошад , тоъати фармон эзадӣ бошаду ояти паймони Аҳмадӣ .

Аллоҳамед аддӣни бнсри эъломау абдолои ман батӯлии айёмау мтъи алмуслимӣни ббқоӣаҳу нўролъолмини блқоӣаҳ , модоми аддӣни сбило ва алҳақ длилоу аломни срўроу алоямони нуро .

Корсозони коргоҳи қадам ки нақши ҷаҳон аз ктм адам бароварданд , ҳамон дар олами илми азал ки муддати аҳди дувал мураттаб мешуд бҳрдўрии ншоء таврӣ доданд ва ҳар даҳрӣ дар хури баҳрии диданд , бар ҳамон назми вбри ҳамон тартиби гардиши адвору дҳўр , дар риштаи синӣн ва шҳўр кашиданд .

Ва чун навбати ин аҳди хуҷаста ки бо аҳди абади пайвастаи бод ; дар расед чунин дар хур афтод ки пояи ин давлати азмӣ бар соири дувал чун миллати Сайиди бтҳо бар соири милали рутба бартарӣ ёбад . Пас ҷиҳоди қавми туғён дар замони аҳди маймунаш бар калак тақдир рафт ки ҳар чаҳ дар малики султонии бомари яздоне аз пардаи ниҳони бърсаҳ ҷаҳон ояд ҳамаи ?ити хайр всўоб бошаду мояи аҷри всўоб .

Куффор банӣ алосФр ки аз ҷониби шимоли Эрони муҷовири суғур Озарбойҷон буданд , дасти таъаррузи бҳўзаҳи исломи гушӯда , бар хотири уламои эъломи аломати илҳом падед омад ки зоти масъӯди шаҳриёри ягона дар ин замона ки замони ғайбати эмоми алайҳ ассалом аст биёбат хоси нойиби ом махсӯс бошаду аҳкоми давлати рӯзафзӯни бҳҷти ақлу нақли мнсўс , теғи ҷиҳод ки аз аҳди эмоми алайҳи ассалом дар маҳди ниёами хуфта буду занги фироқи гирифта , дигари бораи сар бар овараду растхезӣ дигар оварад ки сироти таклифаш дар миёнаст ва аз ду ҷониби ҷодаи дӯзаху ҷинон .

Лидхли алмўмнину алмўмноти ҷиноти тҷрии ман тҳтҳоолонҳор , холидин фӣҳоу икФри анҳуам сиӣотҳму кони злки ъндоллаҳи Фўзои ъзимоу иъзби алмноФқину алмноФқоту алмшркину алмшркоти алзонини биллоҳи занни алсўءи алайҳими доӣраҳи алсўءу ғазаби аллоҳи алайҳиму лънҳми воъдлҳми ҷаҳаннаму соءти мсиро

Бори дигари мифтоҳи ҷинату нор дар кафи мардон кор омаду ғайрати дайни дорӣ бо ҳиммати шаҳриёрии ёри гашт , салтанати днӣӣу уқбо ҷамъ кард , мамлакати сӯрату маънӣ забт фармуд , хайли ҷаллодт аз камӣни буруни тохт , дасти саодат аз остин бадар шуд , офтоби толеъи ҳумоюн , партави саодатии ом бар соҳати ҳоли бандагони андохт ки ҳар як аз хавосу авомро баҳраи файзии том дар хури пояу мақом худ расад ва ҳар кас дар , зӣ , санъати хеши роҳи иктисоби ҷинон пеш гирифт . Ман золзии иқрзи аллоҳи қрзои ҳуснои алоиаҳ .

Якеро равзаи ҷинонеи ҷазоӣ додан ҷонӣаст , якеро неъмати хулдии баҳоии қатраи хӯнӣ . Қавмии бмоиаҳи базли ҷон , давлати ҳасан мол гиранд , бархе бҷбоити хароҷи девон , тнъми Наим ризвон ёбанд . Гуруҳеи бҳФзи суғури малики имон , ршФи суғури ҳуру ғулмони ҷӯянд , шукри ин неъмат бар зумраи тобеъони миллати лозими вбри ҷумлаи бандагони ҳазрати воҷиб , хоссаи мусалламин ҳудӯди Озарбойҷон ки ҳам аз нахусти бъўни парвардгори вдўду ҳукми шаҳриёри ҷаҳони камари муҷоҳидат бар миён бастаанд ва дар муқобил душман нишаста , посдорони малик ва дайнанд , шермардони рўзкин . Бамурдӣ шуҳра дунё гашта , бродии баҳраи ъқбои ҷуста . Чашму дил бар ҳукм ҳақ доранд , молу ҷон дар роҳ дайн гузаронад . Бсхтӣ тан диҳанд , бғирти срнҳнд , бсрбозӣ машҳуранд , бад-ӣни дории машғӯл .

Ба нили ин саодати ақрбнд , бшкри ин атийяти ансб . Чаҳ дар бдоити ҳоли фитнаи қавми залол аз ин сарзамин бархесту раъии олами орои бтрбити аҳли ин мамлакат тавваҷуҳ ёфт то хотири аҳли ъинод аз рахнаи сғри билод маъюс гардаду хиттаи айши ибод аз стўти теғи ҷиҳоди мҳрўс . Фонзрўои илои осори раҳмаи аллоҳи Киеви иҳӣии аларзи баъди мўтҳо , шед сғўролдин , воед ғзоаҳи алмуслимӣн , баъди мо астўлти ъдотҳму тўлти влотҳму анқзти ктобӣҳму анқзти кўокбҳм ,у зли нсирҳм ва қул мҷирҳм , басаеви алҷҳоду Лайси алҷлоду ғиси аломону ғўс алзмону ҷяши алхтри втиши алзФру ҷуссаи алобсору ҷуссаи алонсору қалби алоямон ва ҷанд арраҳмон , паноҳи малику дайн , шиква рӯй замин , валиаҳди давлат , нигаҳбони миллат :

Адоами аллоҳи насраи роётаҳу ақоми ҳаҷаи оётау абади Абудаҳу хулди хулди шуҳуда .

Агар ваъдаи хулди ризвон дар хотири ёрони аҷули мавқе қабул надорад , инак равзаи хулди барин дар дидаи халқи замини ҷилва гарасту шаҷари тӯбои бсмри хӯбии борвар .

Фӣҳо срри мрФўъаҳу акўоби мавзӯау нморқи мсФўФаҳу зробии мбсўсаҳ , лои инқтъи Наимҳоу лоитъни муқӣмҳоу лоиҳрми холидҳоу лои иёси сокинҳо .

Ғлмонш бар ҳамият дар кушода , ҳуронаши бхдмти истода . Мавҷи слсолши занҷир ҳар ҷон , бори ашҷораши ёқӯту марҷон . Вале аз ҳар сӯи шаҳнагони брдрнд ва ҳар каси рона дар хур ки он дар , борӣ ёбад ё дар он ҷо ҷоӣӣ ҷӯяд .

Ҳазрати солор муҷоҳидӣнасту каъбаи омоли давлату дайн . Лни тнолўаҳи алобшқи алонФс , ҳар киро каъбаи қудс бояд , заҳмати нафас шояд , ан аламтқин фии ҷиноту наҳр , то давлати тақво насиб набошад , ҷинати боқӣ ксиб нагардад .

ӣнҷои ҷои мардӣ ва ғайратасту бозори сарфи ҳиммат . Ҳар ки гомӣ бештар гузорад , комӣ бештартар сетанд , ҷаллодтӣ ёбад ки саодатӣ дарёбад . Вале мумтаҳан хоҳад ки тоби имтиҳони орад , аз роҳи балои брнхиз , аз теғи ғзо рух нтобад . Хона сабот бошад , хазона ҳаёт гардад . То касе дар сафи мардон роҳ ояд ва дар хури даргоҳи шоҳ , ҷониб ҳазрат гирад , давлат рухсат ёбад , равза ҷинат бинад , соя тӯбо гузинад , шарбати ҷоми таснӣми нӯшад , самари шох таслим чӣанд , сазои кӯшиш ғзо сетанд , бсдри сафа ризо нишинад . Ва фии алохраҳи Акбари дараҷоту аксари тФзило .

Нашоҳ дунёи муҷмалӣ аз олам уқбоасту атвори ӣнҷои пуртӯй аз анвори онҷо , ҳар чаҳ дрншоءи боқӣ мавҷӯдаст дар олами фонӣ машҳӯд бошад , вале онҷо бо сифат камоласту ӣнҷо бар самти иҷмол , чаҳ ин олам , олами ҳис ва ҳиҷобасту дидаи маҳҷӯбон , тоби дидори чеҳра аён надорад , лоҷарам ҳар чаҳ бинад дар парда бошад ва чун ин парда баруфтад , ҷамоли тафсил макшуфасту далели тафсили маърӯф .

Рбнои отнои фии алднёи ҳасанау фии алохраҳи ҳасанау қнои брҳмтки азоби алнор .

Ёрб чунон ки бандаи осиро дарин олам , Фриндгии ин ҳазрати улё ки ҷинати дунёст ато кардӣ , баҳраи тавфиқӣ ато кун ки дар он нашоҳ низ аз неъмати Наими уқбои всоиаҳи дарахти тӯбо боз намонад . Анаи лоиёси ман рӯҳи аллоҳи алоолқўми алкоФрўн .

Бандаи ходим . Исои ҳусайнии Фароҳонӣ ки яке аз бандагон ҳазратаст вапарвардагон неъмати умрӣ дар садаи сидраи мисол , брсўми чокарӣ иштиғол дошта чандон ки ақтроФ ҷароим намӯда бар ақттоФ макорим фузуда ва ҳар ҷои сазоӣ нқмт гашта , ҷазои неъмати гирифта , хатоҳо карда , атоҳо барда , неъматҳо барда , хиҷлатҳо гузида ки на теъдод он донад , на тадбир ин тавонад .

То замони ҷавонӣ буду баҳори зиндагонӣ ки ниҳол амл нашав ва намо мекарду шохи қавии барг ва наво дошт тавфиқ тоъатӣ наёфт , тақдим хидматӣ накард ки занг злтӣ шавед ё узр хиҷлатӣ гуяд ва акнӯн ки аҳди мшиби фарози омадау фарози умри бншиби расида ; баҳори зиндагониро навбат хазонасту боди ҳасрати азҳри тарафи вазон ; шохи қавӣ дар ҳавои пастӣ , бехи амлро оҳанги сустӣ , ҷавонии рафта , навонеи омада , нафасии монда , ҳавасӣ намонда , умрии бғФлти гузашта , пуштии бхҷлт хам гашта , ҳосили зиндагии моя шармандагӣ дораду манзили ҷисму ҷон дар кӯии дармондагӣ . На тоқати ъоътӣ ки дилро бомед он навидӣ диҳад , на қудрати хидматӣ ки қомати хамидаро бшўқи он рост созад . На поӣӣ ки барои зроът бархезад . На дастӣ ки бдомони шафоати овезад , на ҷонӣ ки дар хур нисор ояд , на дилӣ ки касро бакор ояд .

Раби ании ваҳни алъзми манӣу аштъли алроси шибо .

Аз ин пас навбат шумурдан нафасаст , на супурдани ҳавас , агар дар сар ҳавойӣаст раво Наст , вагар ҷонро барг бояд , марг шояд . Вале то аз ҳаёти равон рамақӣ бошад ва аз китоби бақо варақӣ монад , маҳоласту хилофи ақли нафасии ҷузи ҳаваси хизмати зистану бори сар , беҳавоӣ тоъат кашӣдан .

Инак бФрбхти худованди ҷаҳон , ҷаҳони пери ҷавонӣ аз сари гирифтау чархи гўжпшт , қомати хизмати броФрохтаҳ , аҷаб нест ки ходимӣ чун ин заъиф дар ҳайни туоне , қудрат тавон ёбад ва бо заъфи перии қӯти ҷавон , фалак бар бандагони ҳазрати дасти наёбад , замона бар чокарони давлат шикаст наёрад . Дилӣ ки ббндгӣ баста шуд ғам набинад , қадӣ ки бчокрӣ афрохт хам нагирад .

Ин банда агар расм бандагон надорад , исм бандагӣ дорад , агар дар ъдод чокарӣ нест дар теъдод чокарон ҳаст , чун тавон парастиш наҷуед забон ситоиш набандад ки ёди иқболи шаҳриёри ҷаҳони брноӣии бахт перонасту доноӣии табъи нодон .

Заъфи периро агар дастӣ ҳаст бар зоҳир қолабаст на ботини қалбу маънии инсони гавҳар диласт на пери гул , зиндагии ҷони мавқуфи зиндагӣ ҷинонаст на тобеъи ҳаракоти ҷавориҳу арқон , ҳар ки дил аз бандагон зинда дорад то қиёмати ҷонӣ поянда дорад .

Ҳоле агар муддати умри азизи бғФлти гузаштау риштаи амли бмқрози Касал мақтӯъ гашта , қазои аъмоли айёми салаф ва вақте ки ббии ҳосилӣ талаф шуд , мумкинаст ки бақиятаи умри сарфи ҳарф ҷиҳод шаваду вақфи кори маъод , вале чун бозуии муҷоҳидат аз кори монда , неруии ҷаҳдӣ дар кораст забти аҳком шаръ кунаду ақволи фуқаҳои ҷамъ ва чун қудрат амал набошад қувваи илмӣ бояд ки асрори Фтоўӣ шарҳ кунему достонӣ аз гуфта расатони тарҳ ; ҳайҳот ! ҳайҳот ! умри кӯтаҳи байну умеди дароз .

Умрӣ ки шабоб он башитоб барқ ӣмон рафт бмшиби ончӣ эътимодаст ки перии солхўрди бъодти Тифлони хурдсол аз нави ҷода китоб ҷӯяду ҷониб устод пуед , ббозичаҳ сабақӣ хонд , бдриўзаҳ суханӣ ронад .

Ман на перам ки Тифли китобам .

Айби ҷӯёни хурдаи байни бҳкм инсоф маъзӯранд чаҳ алии аззоҳири тасмими ин азимат дар сини куҳулати имкон суҳӯлат надошт ва дар бодии назари ҳамл бар схоФт перӣ мешуду ҷавононро мояи далерӣ , валикини донандагони огоҳ некӯ шиносанд ки иқдоми ин муҳим на боътмоди имтидод умраст , на бостзҳори балоғату фазл , казин пас умрӣ боқӣ намондау зини пеши фазлӣ касб накарда , бал бомед таъйиди илоҳӣу имдоди иқболи подшоҳии хомаи таваккули баргирифтау умрӣ аз сари гирифта .

Қавмӣ бехабарон ки андешаи ин амал , мҳмўли батӯли амл доранду савдои ин ҳавас аз фунун ҷунун шуморанд , агар таъна зананд , агар ханда , агар бкноит гӯйанд ё бсоҳт , хотири парешонро барояшон на раъй лҷоҷаст , на бараду қабулашони эҳтиёҷ .

Қул лоосӣлкми алайҳи иҷрои ани аҷрии алои алии аллоҳ .

Фҳоўии Фтоўии ҷиҳод ки аз дербоз дар ҳиҷоби рсоили наҳуфта буд ва ҳамчунон дар ҳукми ногуфта , агар дар ин замона ки шаҳриёрии чунон дар таҳт бахтасту гирудории чунин аз душмании сахт , бози боиини пеши мастур ва маҳҷӯб монад , куҷо аз расми дайн дорӣ сазад , чаро дар кеши давлати хоҳӣ раво бошад . Ва анои аўоёкми лаълии ҳудои аўФии залоли мубин , фароғат аз гулу глрх дар ин чунин фаслии зомҳот ҷунунасту алҷнўни фунун , ҳар ки дарин аҳди фархундаи маҳд ки рӯзи бозори ҷиҳод ва ҷаҳдаст , на дохили фавҷ муҷоҳидӣн бошад , на тобеъи ҳукми муҷтаҳидин , на силаҳи кини пӯшад на салоҳи дайни ниўшд , масоил ғзо напурсад ва надонад , фавойид кӯшиш наҷуед ва нахонд , ҳақиқати ҷунун дар хеш дораду тариқати ҷбон дар пеш . Фҳоқи болзини схрўи амнҳму конўои бистҳзўн .

Дарвеши ворастаа аз хешро , куҷои пурвои шухӣ аз ғаммозонаст .

Қул аллоҳи сами зарраами фии хўзҳми илъбўн .

Бар ин эзад пок бошад гувоҳ ки : мсўди авроқ дар ибдоъи ин саёқи ҷӯёии ризоӣ холиқаст на дар қайди қабули хилоиқ .

Аксари табоиъро абёти шеъру ғазал аз оёти ҷанги вҷдли маҳбӯб тараст ва дар нафаси башар , лаҳву тараб аз илму адаби марғӯбтар . Агар ин бандаи тобеъи майл табоиъ мешуд , имкон дошт ки аз ҷамеъи Фўоӣди фузалои аср , бзбти фарои днзму наср раият кунад ва аз дафтари удабоу девони блғои фаслӣ чанд бадасти орад ки ҷумлаи нусха интихоб бошаду тӯҳфаи маҳфили аҳбоб . Заҳмат ҳозирон бакоҳад , ъушрат нозирон бихоҳад , раъии худ аз паии орои афканду ҳавойии тобеъи оҳўо пайдо кунад , на чун акнӯн ки ҳар чаҳ гуяд ва ҷӯяд масоили ҷиҳод ва дифоасту мухолифи ағлаби тбоъ .

Дукон бе равнақии кушода , матоъӣ бе муштарии ниҳода , сухан аз ваъда ҷинон сарояд вҳолӣ додани ҷон бояд , агар муътақидони тағйир ъқидт диҳанд мустамеъони арза маломат гирданд , дӯстони тарк суҳбат гӯйанд , ёрони роҳ нафрат гиранд , дасту дили ёрии надиҳад , бахту ахтар мусоидат накунад , қалами српичди варақ рух битобад , равосту сазо . Азои аъзами алмтлўби қул алмсоъд . Дарин кори яздони марои ёри бас . ё илоҳӣу Сайидии врбӣ :

Қўи алии хдмтки ҷавориҳӣу ашдди алии алъзимаҳи ҷўонҳии вҳби лии алҷди фии хшитку алдўоми фии алотсоли бхдмтк ҳатто ткўни аъмолӣу авродии кулҳо врдоу аҳдоу ҳолеи фии хдмтки срмдо .

Таъаддуди туруқи ҳақ , бондозаҳи нуфус халқаст ки ҳар каси раъии алӣ ҳада дораду роҳӣ ҷудогона гирад , агар муъминаст , агар мушрик , агар ноҷайаст агар ҳолк ; ҷумларо рӯй дил буд сӯй ӯу каъбаи ҷони кӯй ӯ .

Алҳамдулиллоҳи бали аксрҳми лоиълмўн , кофар банда ӯст , муъмини парастанда ӯ , орифи зиндаи бовест , ошиқи нозинда бова . Обидони роҳ ибодат гиранд , мурӣдони ҳукм иродат пазиранд , машойих аз ҳиммат дам зананд , ҳакямон дар ҳикмати қадам ; суфиён дар ваҷд ва самоъанд , қишрён дар баҳсу низо , фақиҳони машғӯли бФтўӣу фақирони машъуфи бтқўӣ . Муҳаддис дар кори ривоят , муҳаққиқ дар шарҳу дироят , яке зоҳидаст , яке шоҳид , яке қоъдаст , яке муҷоҳид .

Ин бандаи чандон ки дар худ бинад , на дар ҳалқаи ҳеҷ як аз онҳо роҳӣ дорад , на аз маслаки ҳеҷ кадоми огоҳӣ , на қобил куфраст на имон , на мақбул кофараст на мусулмон , на тавфиқ зуҳд ёфта , на ҷониби ҷаҳди шитофта , на тоби қууди орад , на тоқати шуҳуд .

Дилии девона дар сина дорад ва аз он дарии дерина , ки на он аз банд панд гирад , на дорўӣӣ дар ин сӯдманд уфтад , ҳар лаҳза бҷоӣӣ кашад , ҳар бор ҳавойӣ кунад , на ҷаҳдӣ ки комӣ ҷӯяд , на тобӣ ки гомӣ пуед , на бахтӣ ки баҳақ дар созад , на ҳавасӣ ки бахуди пардозад , на фармони хиради барад , на дар қайди нек ва бад бошад . Кори ҷон аз дасти он мушкиласту пои ақл аз ҷаҳли он дар гул .

Рбнои злмнои анФсноу ани тғФрлноу трҳмнои лнкўнни ман алхосрин .

?покаи малико , ҳастӣ ҷони он тест , олами дили зери фармони ту . Агар бароне адласт ва агар бихонӣ фазл . Агар бигирӣ бандаем ва агар бубахшӣ шармандаем .

Бандаи осӣ ки хастаи бор маосӣаст , агар бар он даргоҳи рўӣӣ сипед надорад , мўӣӣ сипед дорад , ки чун бтрбти аҷзи молад , бҳсрт хеш нолад , ашки надомати баборад , дасти тазаррӯъ бар орад , пардаи гардун чок кунад , шуъла дар хирман афлок занад , қувоем арш билраза дар уфтад , ҳзоир қудс биҷунбаш дар ояд , қудсён бтрҳм хезанд , аршён бтзлм оянд . Баҳри инбисоти марҳамат мавҷ занад , мавҷи инсиҷоми роФт фавҷ кашад , сифати раҳимии ҷилваи намояд , ҷилваи карӣмии чеҳраи кушояд , агар кӯҳи кӯҳи зиллат ва куфрон бошад , поямони раҳмат ва ғуфрон гардад .

Бузургии хоссаи зот худовандӣаст раҳим , ъмти раҳмата ки дарҳои раҳмати бтқсир хизмат набандаду асбоби неъмати бнқсон тоъат нагирад , васоили ҳидояти барангезад , баҳонаи анояти бадасти орад , бандагонро рҳнмоӣӣ кунад , фурӯмондагонро даст гирад . Ани аллоҳи фии айёми дҳркми нафаҳот . Ҳамоно нафхаи раҳматӣ аз гулшани аноят дар эҳтизоз омаду абвоби алтофи шаҳриёри ҷаҳон бар чеҳраи ҳоли нотавон боз кард ки ноқобилӣ чун ин заъифи бтқдими муҳиммии шариф мумтоз дошт , ҳукми фармон ки толии амр яздонаст ; дар боби китобӣ дар боби ҷиҳод ъзнФоз ёфт ки ҳам аҳкоми муҷоҳидати байни алмуслимӣн шуҳра гардад ва ҳам ин ин бандаро бавоситаи шарҳи он баҳра бошад . Алҳамдулиллоҳи алзии ҳдонои лиҳозоу мокнои лнтҳдии лӯлои ани ҳдонооллаҳ , пас лозим омад ки бо адами бизоъату фиқдони иститоати бҳкми алмأмўри бмъзўр бақадр мақдӯр дар изъони фармони подшоҳӣу илқои аҳкоми илоҳии сарфи саъйу базли ҷаҳди пеши гирам ва аз дафтари донандагони ойину кеши нукта ки оммаи мусалламинро бакор ояду фирқаи муҷоҳидӣнро брғбт афзоед интихоб кунем . Чаҳ мӯҷиби судӯри ҳукми мустатоби бтолиФи китоби ҳамин буд ки ҳар як аз фузалои асру уламои аҳд ки мисбоҳи ҳақоиқу мифтоҳи дақоиқу минҳоҷи илму миъроҷи ҳаламу сироти адл ва нишот ақланд , дар маҷории ин авқот ки ҳизби шайтон дар сғри имон рахна меҷусту ҷунуди куфр дар ҳудӯди малик фитна мекард , фаслӣ аз фазли ҷиҳоди бклки ршод нигошта буданду мутуни дафотир аз ъқуди ҷавоҳири анбошта , ҳар касро макунат ҷамъи ҷамеъи рсоилу давлати ҳифзи тамоми масоили дасти нмидоду бад-ӣни сабаби аксари арбоби талаб бо дард ҳурмон буданду ҷӯёии дармон , лоҷарами раъии ҳумоюн ки Носири шаръ ва имонасту ношири ҳукми яздон , муқтазии гашт ки кмнўноти сҳоиФи шроиФ ки ҳар як зеби минтақаи ҷавзоу ақди мурсала ҳураст , азои роитҳми ҳсбтҳми лўлўои мнсўро , монанди кавокиби сайёру лолии шҳўор дар як бурҷ қирон кунанду бики дарҷ қарин карданд то зумраи толибонро биҷаҳадӣ андак , давлати васл ҳар як даст диҳад .

Бандаи муаллиф низ :

ШроиФи Фҳоўӣ аз сҳоиФи Фтоўии бози ҷусту ҷузвӣ чанд ки нусхаи иқтибос фавойид бошаду маънии ақтноси шўорд дар қалам оварда , қонӯни тартибӣ бар он ниҳод ки ҳар ки бошад , ҳар чаҳ хоҳад , бе шоибаҳи кулуфту собиқаи маърифат аз мутолиаи феҳристи он кашф тавонад кард ва чун аз нақли тамоми рсоили навъи итнобӣ дар таълифи китоб ҳосил мешуд ки мояи инзиҷори табъи толибу анФсоми ақд матолиб мегашт , азтророи матолибӣ чанд ки мўҳми ткрбр буд бар хома таҳрир нарафт , фақаротӣ низ ки бар мисоли зулфи хубони дилбанду дароз буд монанди шаби васли кӯтоҳ ва длнўоз омад ва ҳар чаҳ чун кори мардони озодаи муҷмалу мъқди афтода буд чун рӯй таркони содаи равшан ва кушода шуд . Ғароиби дақоиқ ки аз якдигари ваҳшати ғизол чин доштанд бики мартаъи амну мнҳли ъзби маънуси гаштанд , ғўонии маъонӣ ки дар ҳиҷлаи аФсҳи аллғот парда нишин буданд бар кӯии лафзи дарии чеҳраи дилбарии гушӯда :

Бархе аз оёти сариҳау ахбори саҳеҳау асрори ҳикматомезу насоеҳи рағбати ангез ки мояи ғайрати ғозёну ибрат нозирон мешуд низ бмносбти мақому мулоимати сабки каломи замимаи аФодоти фуқаҳоу ифозоти уламои ншроллаҳи Фўоӣдҳму иср ъўоӣдҳм гардид то аз ҷамъу таркибу назму тартиби ин авроқи мухтасарии нофеъи хосу ому маҷмӯъаи ҷомеъи фавойиду аҳкоми равнақ итмом ёбаду бҳқиқти он гоҳ тамом гардад ки дар назари арқони дайни писандидаи амдаҳи мавқеи қабули фузалоӣ донишманд гирад .

Дигари шоҳиди табъи ман аз бе ҷамолии ошуфтаи нбошдкаҳи роҳи ҳарим ҷалол гирад , бори ҷаноб иқбол ёбад , ёрии бахти маймунаши бпоиаҳи тахти ҳумоюни барад , толеъи саъдаш аз зиллат баъд раҳанд ; бъзти қурби расонад , ҳоҷибонаши роҳи хилвати намоянд , ходимонаши банд бурқаъ гушойанд . Агар ҷамолӣ надорад ҳамин камолаши бас ки толеъи некӯи хуштар аз ориз дилҷӯаст , серума броът нахоҳад , ғоза латофат набояд ки назари бузургон бар сафоӣ ботинаст , на тарози зоҳир , сухан аз сидқи ъқидт бояд на лутфи иборат . Дар ҳазрати худовандон , камоли сидқ бакор ояд на ҷамоли балоғат .

Гуфта носазои шабоне , мақбули ҳазрат субҳонӣ шуду тсҳиФи балоли ҳабашии матбӯъи расӯли қршии гашт ва бо мояи сидқи куфри он маънии дайн буду сини ин аилғ аз шини бикри маънӣ ҳар чанд ҳиллӣаи фасоҳати пӯшад то ишва ародот наёрад ҷилва сабоҳат надорад . Фикри бандаи ҳамон бӯҳт ки бе санъати трслу заҳмати такаллуф , чун моҳи пайкарӣ ки дар ӯ сурх ва зард нест , дар дидаи назари бозони ҷилва дилбарӣ кунаду ишваи шоҳидии фурушад .

Онон ки зеб таҷаммул доранд , тарз тасаннӯъ донанд , кисват хўднмоӣӣ пӯшанд фитна хўдороӣӣ гирданд , зумраи худ Фрўшоннд , на фирқаи хирқаи пӯшон ки басӯрат жандаанд , бмънии зинда , азхўд ростаанд , ббии худии пайваста , худ дар миён набенанду худӣ дар назар наёранд ки кисватӣ бар ин пўшндаҳ ё ишва аз он фурушанд .

Бандаи мискин аз худ чаҳ дорад ки бхлқши намояд ё блтФш ороед ?

Намоиши ҳеҷ ва ороиш нест , хоси қудрат якеасту бас , таъолии шонау тақаддус чаҳ поя зист бмоиаҳ нест ато кард ва аз маънии ҳеҷ , сӯратии печ дар печ дар оварад , алҳмдллаҳи алзии халқи алўҷўди ман алъдми Фидти алии сафаҳотаи анвори асрори алқдм .

Риштаи сухан бдрозоӣ кашиду дасти талаб аз домони матлаб ҷудо монад , агар дар маҷории мстўрот , ҷасоратии рафта ё аз ҳдодби таҷовузӣ воқеъ гашта , аз камоли роФти худовандон давр нест ки мавриди иғмози созанд на эъроз , чаҳ хотири ошуфтаро аз тўорди нўоиби даҳр , дасти қудрат аз кори рафта буду хомаи саркаши Аннан аз панҷаи баёни гирифта , зоҳираст ки чун зимоми кор дар кафи ғаммозии сиёҳ кор уфтад , натиҷаи он ҷузи ояти пушаймонӣу ғояти парешоне чаҳ хоҳад буд волъзри ъндгроми анноси мақбул , акнӯн бтўФиқи худои маъбуд , навбати шурӯи бмқсду руҷӯъ бмқсўдаст .

Мнки албдоиаҳу бмнки алҳдоиаҳу алики алнҳоиаҳ ва алейк алкФоиаҳи анати алмғису анати алмъин , аёк наабду аёки нстъин .

Мабнои тартиби ин китоби мустатоб бар муқаддама ва ҳашт боб ва хотимааст .

Ҷиноти адани муфаттиҳаи ?лаами алобўоб .

Боби аввал : дар таклифи ҷҳодиаҳи шоҳаншоҳи ислом .

Боби дуюм : дар таколифи шаръӣаи ҳофизони суғури ислому волёни изом .

Боби сим : дар муҳимоти мутаъаллиқаи уламои рошидину фузалои муҷтаҳидин .

Боби чаҳорум : дар масоили ҷҳодиаҳи пишнмозону воъизон .

Боби панҷум : дар муҳимоти мутаъаллиқаи судӯри малику аминони давлати вмширони ҳазрату зумраи арбоби аъмол аз китобу уммол .

Боби шашум : дар аҳкоми ҷҳодиаҳи Баҳодурони сипоҳу сардорони лашкари нусрати паноҳи исломи вкоФаҳи ҷунуди мусалламин .

Боби ҳафтум : дар баёни умӯри мутаъаллиқаи бкоФаҳи мусалламин билоди тасарруфии ислом .

Боби ҳаштум : дар баёни таклифи мусалламин сокинини билоди тасарруфии куффор .

Алҳмдллаҳи алии азими неъмата ки ҳар як аз абвоби смониаҳи лотсмъи фӣҳо лоғиаҳ , аз фавойиди фузалои аҳди намӯнаи ҷинот аданасту маъобиди ғазалони инсу мшоҳди анвори қудс . Фӣҳо мо тштҳиаҳи алонФсу тлзолоъин

Ҷадовили маъонӣ равон карда , Фўокаҳи фавойид бабор оварда . Хмоили фазойили пероста , ҳдоиқи ҳақоиқи ороста .

Ман шқиқу ақҳўони вўрду хзомӣу нарҷису баҳор , ъиўни нўозр дар риёзии нўозр мутинаъим дошта , туюри балоғат бар ғсўни иборат мтрнм гашта ман ҳаммому булбулу имом ва ҳазору ҳудҳуду қиморӣ , соғари лафз аз бодаи фазли гарони сохта ва бар дасти саққоати сутур дар базми китоб мстўр бигардаш дар андохта , гўӣии ршҳаҳи файз қудсаст ки аз мбдоءи асбоғи ҷӯад бар олами имкони вуҷӯди расида , ё шарбати моءи муайян ки соқии ҳури айн бар мъшри халқи замини паймӯда .

Ва чун лозим буд ки қабл аз шурӯи бмбоҳси абвоби бархе аз фазойили ҷиҳод ки бар хомаи арбоби иҷтиҳоди рафта ва аз татаббуъи суннату китоби фаро гирифтаанд машрӯҳ шаваду шарҳӣ аз змоими куфру рзоили рӯс бар арбоби ғайрату номӯс мърўз гардад лиҳозои шама аз амўи мазбӯр дар муқаддамаи мазкӯри гашт ва дар хотимаи низнбзӣ аз ҷавомеъи куламу ҷавоҳири ҳукм ки дар кори арбоби муҷоҳидати фаслӣ аз суолу ҷавоб дар мавқеи баҳс асҳоб гашта , бар забони қаламу баён рақам хоҳад рафту маҷмӯи ин китоби боҳуккоми алҷҳоди восбоби алршод мавсӯм шуд , умед ки зумраи мтолъонро мояи сдоду тӯшаи маъоду мӯҷиби мазиди ҳасан эътиқод гардад биллоҳи алтўФиқ

Аммо муқаддама ва он муштамиласт бар се мақола . вассалом