Бояд ки аввал ки азм ҳаҷ кунад тавба кунаду мазолим боз диҳад ва вомҳо бгзорду аёлу фарзанду ҳаркиро бар вай нафақааст нФқот бидиҳаду васияти номаи бинависаду зоди роҳ аз ваҷҳеи ҳалол ба даст ва аз шабаҳат ҳазар кунад ки агар ҳаҷ ба мол бо шабаҳат кунад бими он буд ки нопазируфта буд ва чандон соз бисозад ки бо даравишон рафиқ битавонад кард дар роҳу пеш аз берун шудани саломати роҳро чизе садақа диҳаду шутурии қавӣ ба кор гирад ва ҳарчӣ бархоҳад гирифт ҷумла ба макории намояд то ба кароҳат набошаду рафиқӣ ба салоҳ ба дасти орад ки сафар карда буд ва дар дайну масолеҳи роҳи ёр буду дӯстонро видоъ кунад ва аз эшон дуо хоҳад ва бо ҳар яке гуяд , « аأстўдъи аллоҳи динку амонтку хўотими ъмлк » ва эшон бо вай гӯйанд , « фии ҳифзи аллоҳу кнФаҳ , зўдки аллоҳи алтқўӣу ҷнбку ғФрзнбку вҷҳки ллхири аинмои тавваҷуҳат » ва чун аз сарой берун хоҳад омад , нахусти ду ракаат намоз кунад дар ракаати нахустин қул ё аиҳо алкоФрўн ва дар дувуми қул ҳўоллаҳ аҳад бархонад бо фотиҳа ва ба охир бигӯед , « аллоҳами анати алсоҳби фии алсФру анати алхлиФаҳи фии алоҳлу алмолу алўолди аҳФзноу аёҳми ман кулова аллоҳам ано насолик фии мсирноҳзоолбру алтқўӣ ва ман алъамали мо трзӣ » , чун ба дар сарой расад бигӯед , « бисмии аллоҳ , таваккулати алии аллоҳ , лои ҳавлу лои ҳавлу лои қувваи алои биллоҳ , аллоҳами бки антшрт ва алейк таваккулату бки аътсмту алики тавваҷуҳати аллоҳами зўднии алтқўӣ ,у ағФрлии занбӣу вҷҳнии ллхири аинмои тавваҷуҳат » , ва чун бар сутур нишинад бигӯед , бисмии аллоҳу биллоҳи валлоҳи Акбари субҳони алзии схрлнои ҳозоу мокнолаҳи мқрнину аноолии рбнои мнқлбўн » , ва дар ҷумлаи роҳ ба зикру қуръон машғӯл бошад ва чун ба болоӣ бирасад бигӯед , « аллоҳами лаки алшрФи алии кули алшрФу лаки алҳмди алии кули ҳол » , ва чун ба бимӣ бошад дар роҳ , ояи алкрсӣу омн алрасул . . . Ва қул ҳўоллаҳ ва мъўзтин бархонад .