Бидон ки тавоф ҳамчун намозаст дар ваии таҳорати тану ҷома ва стар урат шартаст валикини сухан дар вай мубоҳасту аввал бояд ки суннати азтбоъ ба ҷои ораду азтбоъи он буд ки миёни азор дар зери даст рост кунаду ҳардуи каронаи вай бар китфи чапи афканд , пас хонаро бар ҷониб чап кунад ва аз ибтидои ЊАЉАРУЛАСВАДи тавоф ибтидо кунад чунон ки миёни хонау миёни ваии се гом бошад то пой бар шодравон наниҳад ки он ҳад хонааст ва чун тавоф ибтидо кунад бигӯед , « аллоҳами аимонои бкўи тсдиқои бктобку вФоءи бъҳдку атбоъо лснаҳ набик Муҳамади слии аллоҳи алайҳу силам » ва чун ба дар хона расад бигӯед , « аллоҳами ҳзоолбити битку ҳзоолҳрми ҳрмк ,у ҳзооломни амнку ҳозои мақоми хлики алъоизбки ман алнор » ва чун ба рукн ироқӣ расад гуяд , « аллоҳами ании аъўзи бки ман алшрку алшку алкФри волнФоқу алшқоқу сӯъи алохлоқу сӯъи алмнзри фии алоҳлу алмолу алўолд » ва чун ба зер новдон расад гуяд , « аллоҳами азлнии таҳти зилли ършки явми алозли ършки аллоҳами асқнии бкоси Муҳамади слии аллоҳи алайҳу илоҳу силами шурбаи лои азмои баъдҳо абадан » ва чун ба рукн шомӣ расад гуяд , « аллоҳами аҷълаҳи ҳҷои мбрўрои всъёи мшкўроу знбои мғФўроу туҷҷораи лни тбўр , ё азиз ё ғафур , раби аФФрўорҳму таҷовузи ъмои тааллуми анки анати алоъзи алокррм » ва чун ба рукн ямонӣ расад гуяд , « аллоҳами ании аъўзбки ман алкФру ағўзбки ман алФқр ва ман азоби алқбр ва ман фитнаи алмҳёу алммоту аъўзи бки ман алхзии фии алднёу алохраҳи аллоҳами рбнои атнои фии алднёи ҳасанау фии алохраҳи ҳасанау қнои брҳмтки азоби алқбру азоби алнор » ҳафт бор ҳамчунин бигардад ва ҳар бории ин дуоҳо мегуяд ва ҳар бориро шўтӣ гӯйанд , дар се шўт ба шитоб меравад ҷлдўор ва ба нишот , ва агар ба наздики хонаи заҳмат буд давртар шавад то ба шитоб тавонад рафт ва дар чаҳор шўти бозпасин оҳиста раваду ҳрбории ҳаҷарро бӯса диҳаду даст ба рукни ямонӣ фароз оварад ва агар натавонад аз заҳмат ба даст ишорат кунад , чун ҳафт шўт тамом шавад миёни хона ва санг боистаду шикаму синаи ҷониби рост аз рӯй бар девори хона наад ва ду дасти зери сари хеш ба девори бози ниҳода ё дар астор каъба занад ва ин ҷойро мултазам гӯйанду дуои ӣнҷои мустаҷоб буд бигӯед , « аллоҳам ёрб албити алътиқи аътқи рқбтии ман алнору аъзнии ман кули сӯъи вқнънии бмои рзқнӣу боруки лии Фимои атитнӣ »у онгоҳ салавот диҳад ва истиғфор кунаду ҳоҷатӣ ки дар дил дорад бихоҳад онгоҳ дар пас мақом боистад ва ду ракаат намоз кунад ки онро ракаатӣ алтўоФ гӯйанду тамомӣ тавоф бидон буд , дар ракаати аввали алҳмд ва қул ё аиҳо алкоФрўн ва дар дувуми алҳмд ва қул ҳўи аллоҳи аҳад ва пас аз тмоз дуо кунад ва то ҳафт шўти бнгрдди як тавоф тамом нашавад ва ҳар ҳафт бории ин ду ракаат намоз кунад , онгоҳ то ба наздик ҳаҷар шавад ва бӯса диҳад ва хатм кунад бад-ӣн ва ба саъй машғӯл шавад .