Он буд ки касе намоз кунаду рукӯъу суҷуди тамом ба ҷой наёвард ё қуръон хонду лаҳн ва хато кунад . ё муаззинон ки қавмии бонги намоз ба ҳам кунанд ва ба алҳон бисёр ҳаме кунанд ки он манеҳӣаст ва дар вақти ҳии алии алФлоҳи ҷумлаи тан аз қиблаи бгрдоннд . Ва дигари он ки хатиби ҷомаи сиёҳи абрешимин пӯшаду шамшер ба зар дорад ки ин ҳаромаст . Ва дигар нишоед ки дар масҷидҳо ҳангома гиранд ва қисса гӯйанд ва шеър хонанд ё тъўиз фурушанд ё чизеи дигар . Ва дигар омадани девонагону мисатон дар масҷид чун овоз бурдоранду аҳли масҷидро аз эшон ранҷ расад , аммо кӯдакӣ ки хомӯш буду девонае ки аз ӯ ранҷ набӯду масҷид олӯда накунад , раво буд ки дар шавад , аммо агар кӯдак ба нодир дар масҷид бозӣ кунад манъ воҷиб наёяд ки зангён дар масҷиди Мадина ба ҳарбату дрқ бозӣ мекарданд . Ва Оишаи разии аллоҳи анҳо назора мекард . Валикин агар бозӣ гоҳ гиранд манъ бояд кард . Ва агар касе дарзӣ кунад ё чизе нависад ки мардумро аз он ранҷӣ набошад раво буд . Валикин агар ба дукон гирад ва ҳамеша аз он ранҷӣ набошад , раво буд , валикин агар ба дукон гирад ҳамеша макрӯҳ буд . Аммо корӣ ки ба сабаби он ғалаба дар масҷид падед ояд : чун ҳукм кардан бар давому қиболаи нбштн , нишоед магари гоҳи гоҳ ки ҳукмии фарорасад ки расӯл ( с ) гоҳ гоҳ кардааст .

Аммо он ки гозрони ҷома дар масҷид хушк кунанду рангразони ҷома ранг кунанд ё хушк кунанд , ин ҳама мункир бошад . Балки касоне ки дар масҷид маҷлис гӯйанд ва қисса гӯйанд ки дар он зиёдау нуқсон буд ва аз кутуби ҳадис ки муътамадаст берун буд , эшонро низ берун бояд кард ки салаф чунин кардаанд . Аммо касоне ки хештанро бёроинду шаҳват бар эшон ғолиб буд ва суханҳо ба саҷъ ва сурӯдҳо мегӯйанду занони ҷавон дар маҷлис ҳозир бошанд , ин аз кбоир буду беруни масҷид ҳам нишоед . Балки воъиз касе бояд ки зоҳири салоҳ буд . Вазӣу ҳайати аҳли дайн ва виқор дорад ва ба ҳар сифат ки буд раво нест ки занони ҷавону мардон дар масҷид биншинаду миёни эшон ҳоилӣ набошад , чунон ки Оишаи разии аллоҳи анҳо дар рӯзгори худ занонро аз масҷид манъ кард ва дар рӯзгори расӯл ( с ) мамнӯъи набуданд . Гуфт , « агар расӯл бидидӣ ки имрӯз ҳол чист манъ кардӣ » ва аз ҷумлаи мункирот онаст ки дар масҷид девон доранд ва қисмат кунанду муомилаи рӯстоӣ рост доранд ё тамошогоҳи созанд ва ба ғайбату беҳудаи гуфтан машғӯл шаванд . Ин ҳама аз мункиротаст ва бар хилофи ҳурмат масҷидаст .