Бидон ки мол ҳарчанд накӯҳидааст , ба вуҷӯҳ низ сутӯдааст аз ваҷҳе ки андари вси ҳам шараст ва ҳам хайр ва аз инаст ки ҳақи субҳонау таъолии вайро хайр хондааст дар қуръон ва гуфта , « ани тарки хайри алўсиаҳ . . . Алоиаҳ »у расӯл ( с ) гуфтааст , « нек чизаст моли шоистаи марди шоистаро » ва гуфт , « кони алФқрони икўни кФро , бим онаст ки дарвешӣ ба куфр адо кунад »у сабаб онаст ки касе ки хештанро андари мондау ҳоҷатманди яке ман нон ҳаме бинаду андари он ҷон ҳаме кунаду фарзандону аҳли хешро ранҷур ҳаме бинаду андари дунёи неъматҳои бисёр ҳаме бинад , шайтон бо вай гуяд , « ин чаҳ адласт ва ин чаҳ инсофаст ки аз худои ҳамеи бинӣ ва ин чаҳ қсмн ноҳамвораст ки кардааст ки золимӣу фосиқиро чандон мол додааст ки надонад ки чаҳ дорад ва чаҳ кунаду бечораеро аз гуруснагӣ ҳалок мекунад ва як дирам ба вай намедиҳад ? агар ҳоҷат ту намедонад худ андари илм халаласт ва агар тавонад ва намедиҳад андари ҷӯаду раҳмат халаласт ва агар барои он намедиҳад то андари охират савоб диҳад беранҷ , гуруснагии савоби ту он дод чаро ҳамеи надиҳад ? ва агар наметавонад дод пас қудрат ба камол нест . Ва дар ҷумлаи эътиқод кардан ки вай раҳимаст ва ҷаводаст ва Каримасту ҳамаи оламро андари ранҷ ҳаме дораду хазонаи ваии пурнеъмат ва намедиҳад ин душвор буд » .

Ва шайтони ӣнҷои роҳ васваса ёбаду масъалаи қадар ки сари он бар ҳама пӯшидааст Фропиш вай дорад то бошад ки хашм бар вай ғолиб шавад . Фалакроу рӯзгорро дашном додан гирад ва ҳаме гуяд , « фалаки хрФ шудаасту рӯзгори нгўсор шудау неъмат ба номстҳқон медиҳад ва агар бо вай гӯйанд ки ин фалак ва ин рӯзгор мусаххар ҳаст андари қудрати офаридагор . Агар гуяд нест куфр буд ва агар гуяд ҳаст ҷафо бар худои субҳона ва таъолӣ гуфта бошад ва он низ куфр буд .

Ва бад-ӣн гуфт расӯл ( с ) , « лои тсбўи алдҳри ?фони аллоҳи ҳўи алдҳр . Даҳрро ҷафо магӯӣед ки даҳр худоӣаст » . Ки он ки шумо ҳўолтгоаҳи кор ҳаме донед ва онро даҳр ном кардаед худои субҳона ва таъолӣаст , пас аз дарвешӣ ба вай куфр ояд , алои андари ҳақ касе ки имони ваии чунон ғолиб буд ки аз худои таъолӣ ба дарвешии розӣ буд ва донад ки хабари ваии андар онаст ки дарвеш буд . Ва чун бештари халқи бад-ӣн сифат набошанд аўлитри он буд ки қадар кифоятӣ доранд , пас мол аз ин сабаб аз ваҷҳе Маҳмӯдаст .

Ваҷҳи дигари Н ки мақсӯди ҳамаи зиракони саодат охиратаст ва расӣдан бидон мумкин нест ало ба се навъи неъмати яке андар нафасаст чун илму халқи некӯ ва яке андар танаст ва он тандурустӣ ва саломатаст ва яке берун танаст ва он аз дунёи қадар кифоятаст . Ва хасистарин он неъматаст ки берун танаст ва он моласту хасистарин моли зар ва симаст ки андари ваии ҳеҷ манфиат нест , лекин аз барои нон ва ҷомаасту нону ҷома барои танасту тан барои ҳмолии ҳавоси астўи ҳавос барои онаст ки дом ақл бошаду ақл барои онаст ки чароғу нур диласт то фарои ҳазрат илоҳят бинаду маърифат ҳосил кунад ки маърифати ҳақи субҳонау таъолии тухми ҳама саодатаст , пас ғояти ҳамаи худои субҳона ва таъолӣаст . Аввал вайасту охири вай . Ва ин ҳамаро ҳаст ба вай . Ҳарки ин бидонаст аз моли дунёи он миқдор фаро гирад ки андари ин роҳ ба кор ояду боқии заҳри қотили шиносад . Моли ваии шоиста буд марди шоистаро ва Маҳмӯд бошад .

Ва барои ин гуфт расӯл ( с ) ки ёрб қӯти оли Муҳамад ба қадар кифоят кун ки донист ки ҳарчӣ беш аз кифоятаст аз вай ба вай куфр ояд . Пас ҳарки ин бидонаст ҳаргизи мол дӯст надорад . Ҳаркии чизе барои ғарази дигар талаб кунад он ғаразро дӯст дошта бошад на он чизро . Пас ҳаркии молро дӯст дорад андари нафаси хеши мнкўс ва маъкӯс бошад на он чизро . Пас ҳаркии молро дӯст дорад андари нафаси хеши мнкўс ва маъкӯсасту ҳақиқати вай нашинохтааст . Ва барои ин гуфт расӯл ( с ) , « тъси ъбдолдинору тъси ъбдолдрҳм , нигунсораст бандаи динор ва нигунсораст бандаи дарҳам » ки ҳаркии андари банди чизе буд бандаи он буд . Ва барои ин гуфт иброҳӣми халил ( ъ ) , «у аҷнбнӣ ва банӣ алои тааббуди алосном » яъне мароу фарзандони маро аз бут парастидани бад-ӣни бути зару симро хост ки бути ҳамаи халқ инаст ки рӯй ба вай доранд чаҳ мансаби анбёء ( ъ ) бузургтар аз онаст ки аз бут парастидан тарсанд .