Худои ъзўҷл ҳаме гуяд , « ё аиҳо аллазӣнаи омнўои лои тлҳкми амўолкму лои аўлодкми ани зикри аллоҳ ва ман иФъли злки Фолӣки ҳам алхосрўни ҳаркии молу фарзандон , вайро аз зикри худои субҳонау таъолӣ ғофил гирданд вай аз ҷумла зиёнкоронаст »у расӯл ( с ) гуфт , « дӯстӣу ҷоҳу молу нифоқро андари дил чунон рӯйанд ки об тара рӯйанд » . Ва гуфт ( с ) , ду гурги гурусна дар рамаи гӯсфанди чандон табоҳӣ накунанд ки дӯстии молу ҷоҳ дар дайни мард мусулмон кунад » гуфтанд , « ё расӯли аллоҳи бадтарӣни уммат кианд ? » гуфт , « тавонгарон » ва гуфт , « пас аз ман қавмӣ падед оянд ки таомҳои хуши гӯногӯн ва ҷомҳои лўнолўну занони некӯ рӯйу асбони гиронмоя ҳаме доранду шиками эшон ба андакӣ сайр нашавад ва ба бисёре низ қаноат накунанд . Ҳамаи ҳиммати эшон дунё бошад , дунёро ба худоӣ гирифта бошанд ва ҳарчӣ кунанд барои дунё кунанд азиматаст аз ман ки Муҳамадам ки ҳаркии эшонро дарёбад аз фарзандони фарзандони шумо ки бар эшон салом накунанду бемори эшонро напурсанд ва аз пас ҷинозаи эшон фаро нашаванду бузургони эшонро ҳурмат надоранд ва ҳарки кунад ёвар бошад бар вайрон кардани мусулмонӣ » .

Ва гуфт , « дунё ба аҳл дунё бигзоред ки ҳарки аз ваии чизе фаро гирифт беш аз кифояти хеши андар ҳалок афтод » . Ва гуфт , « одамӣ ҳама гӯйанд моли ман моли ман . Чист туро аз моли ту ҷузи он ки бихӯрӣ ва нест кунӣ ё бапушӣ ва куҳна кунӣ ва ё ба садақаи бидиҳӣ ва ҷовдона бигзорӣ ? »

Ва яке фарои расӯл ( с ) гуфт ки чаҳ сабабаст ки ҳеҷ гӯнаи барг марг надорам ? » гуфт , « моли дорӣ ? » гуфт , « дорам » гуфт , « аз пеш бифирист яъне ба садақа бидиҳ ки дили мард бо он мол ба ҳам бошад . Агар бигузорад хоҳад ки бимонад ва агар бифиристад хоҳад ки баравад » . Ва гуфт , « дӯстони одамӣ сеанд : яке бо вай вафо кунад то ба марг ва яке то ба канори гӯр ва яке то ба қиёмат . Он ки то марг беш вафо надорад моласт ва он ки то ба лаби гӯр беш вафо надорад аҳли вФрзнд ва қаробатаст ва он ки то ба қиёмат бо вай буд кирдори вай буд . » ва гуфт , « чун одамии бимирад мардумон гӯйанд чаҳ боз гузошт ва Фариштагон гӯйанд чаҳ аз пеши бФрстод ? » ва гуфт , « зёъи мсозид ки онгоҳи дунёро дӯст гиред » .

Ва ҳўорёни фарои исо ( ъ ) гуфтанд , « сабаб чист ки ту бар об май рӯй ва мо наметавонем ? » гуфт , « қадари зару сими андари дили шумо чигунааст ? » гуфтанд , « некӯ » , гуфт , « наздики ман бо хок баробараст » .

Осори яке бўдрдои разии аллоҳи анҳуро брнҷонид . Гуфт , « борхдоёи тандурустӣу умри дарозу мол бисёраш арзонии дор » . Ва ин бадтарӣни дъоҳост ки ҳаркиро ин доданд лобуди бтру ғифлати вайро аз охират ғофил кунад ва ҳалок шавад . Ва алӣ ( ъ ) дарме бар кафи дасти ниҳод ва гуфт , « ту онӣ ки то аз даст ман нарӯй марои ҳеҷ суд накунӣ » . Ва ҳасани басарии рҳмҳм аллоҳ гуяд , ба худоӣ ки ҳеҷ каси зару симро азиз надошт ки на худои субҳонау таъолии вайро хор ва залил накард » . Ва чунин гуфтаанд ки аввали дираму динор ки дар дунёи бзднди Иблиси онро барграфт ва дар чашм молидау бӯса ҳаме дод ва ҳаме гуфт , « ҳаркии туро дӯст дорад банда манаст » .

Ва яҳёи бен маози рҳмҳм аллоҳ гуяд , « динору дирам каждумаст . Даст ба вай мабаред то афсун вай бандонед , агарна заҳри ваии туро ҳалок кунад » . Гуфтанд , « афсун вай чист ? » гуфт , « дахлӣ аз ҳалол буду харҷӣ ба ҳақ » . Ва мусалламаи бен Абдулмалики андари наздики умри бен абдулазиз шуд вақти вафоти вай ва гуфт , « ё амири алмўмнин ! кории бкрдӣ ки ҳеҷ кас накардааст . Сездаҳ фарзанди дорӣ ва эшонро дармеу динории бнгзоштӣ » . Гуфт , « марои рост боз нишонед » . Вайро бозншонднд . Гуфт , « малики эшонро ба дайгарии надодаму малики дайгарӣ ба эшон надодам . Ва фарзандони ман аз ду берун наанд : ё шоиста ва мутӣъ бошанд ё ношоиста . Он ки шоистау мутӣъи ҳақи субҳона ва таъолӣ бошад , вайро худ ҳақи субҳонау таъолӣ басандааст ва агар ношоистааст ба ҳар сифат ки уфтад бок надорам » .

Ва Муҳамади бен каъби алқрзии рҳмҳми аллоҳи мол бисёр дошт . Гуфтанд , « барои кӯдакон бигзор » . Гуфт , « на ки ин мол барои хеш бигзорам назд ҳақи субҳонаи таъолӣу худоиро субҳона ва таъолӣ бигзорам барои фарзандон то эшонро худ некӯ дорад » . Ва яҳёи бен маоз гуяд , « ду маъсиятаст молдорро ба вақти марг ки ҳеҷ касро он нест . Яке он ки моли ҳама аз вай фаро ситонанд . Дигари он ки вайро ба ҳама бигиранд . Ва наузи биллоҳи ман злк » .