Шукру сипоси фаровон ба адади ситораи осмону қатраи борону барги дарахтону реги биёбону зарраҳои замину осмони мари он худоиро ки ягонагӣ сифат ӯсту ҷалолу кибриёу азимату ълоу маҷду баҳо хосият ӯст ва аз камоли ҷалоли ваии ҳеҷ офарӣда огоҳ несту ҷузи ваии ҳеҷ касро ба ҳақиқати маърифати вай роҳ нест . Балки иқрор додан ба аҷз аз ҳақиқати маърифати ваии миннатҳои маърифат садиқонасту эътироф овардан ба тақсир дар ҳамду санои ваии ниҳояти санои Фриштгони соликону мурӣдон дар талаби қурби ҳазрати ҷамоли вай даҳшатаст .
Гусастани умед аз асли маърифати вай таътиласту даъвии камоли маърифати вай аз хаёли ташбеҳ ва тамсиласт . Насиби ҳамаи чашмҳо аз млоҳзти ҷамоли зоти вай хирагӣасту самараи ҳамаи ақлҳо аз назар ба аҷоиби сунъи ваии маърифат зарурӣаст . Ҳеҷ кас мабодот ки дар азимати зоти вай андеша кунад то чигуна ва чист ва ҳеҷ дили мабодо ки як лаҳза аз аҷоиби сунъи вай ғоқл монад то ҳастӣ вай ба чист ва ба кист то ба зарурат бишносад ки ҳамаи осор қудрат ӯсту ҳамаи анвор азимат ӯсту ҳамаи бадоеъу ғароиб ҳикмат ӯсту ҳамаи партави ҷамол ҳазрат ӯсту ҳама аз ӯст ва ҳама бадваст балки худ ӯст ки ҳеҷ чизеро ҷуз вай ҳастӣ бҳқиқт нест балки ҳастӣ ҳамаи чизҳо партав нур ҳастӣ ӯст .
Ва дуруд ба Мустафо ки Сайид паёмбаронасту роҳнамоӣу роҳбар муъминонасту омини асрор рубубиятасту гузида ва бардошта ҳазрат илоҳятаст ва бар ҷумлаи ёрону аҳли байти вай ки ҳар яке аз эшон қдўаҳи уммату пайдокунандаи роҳ шариъатаст .
Аммо баъд , бидон ки одамиро ба бозӣ ва ҳарза наёфаридаанд балки кори вай азимасту хатари вай бузургаст ки агар чаҳ вай азалӣ нест абадӣаст ва агар чаҳ колбуди ваии хокӣ ва суфлоаст ҳақиқати рӯҳи ваии алавӣ ва раббонӣасту гавҳарии вай агар чаҳ дар ибтидои омехтау овехта ба сифоти бҳимӣу сабъӣ шайтонӣаст чун дар бута муҷоҳидат наҳй аз ин омезишу олоиш пок гардаду шоистаи ҷавори ҳазрат рубубият шавад ва аз асфали алсофлин то аъло алӣин ҳамаи нишебу болои кор вайасту асфали алсофлини вай онаст ки дар мақоми бҳоӣму сбоъ фурӯд ояду асири шаҳват ва ғазаб шавад ва аъло алӣин вай онаст ма ба дараҷа малик расад ва чунон ки аз дасти шаҳвату ғазаб халос ёбад ва ҳар ду асир вай гирданду ваии подшоҳ эшон гардад ва чун бад-ӣн подшоҳӣ расад шоистаи бандагии ҳазрат алуҳият гардад ва ин шойистагии сифат малоикаасту камоли дараҷа одамӣаст ва чун вайро лиззати инс ба ҷамоли ҳазрати алуҳият ҳосил шуд аз мтолъти он ҷамоли ҳазрати як лаҳзаи сабри натавонаду назора кардан дар он ҷамоли биҳишт вай шавад ва он биҳишт ки насиби шаҳвати чашму фараҷ ва шикамаст наздики вай мухтасар шавад .
Ва чу гавҳари одамӣ дар аввали офариниши ноқис ва хасисаст мумкин нагардад вайро аз ин нуқсон ба дараҷаи камоли расонӣдани ало ба муҷоҳидату муъолиҷат .
Ва чунон ки он кимиё ки мису биринҷро ба сафои зари холиси расонади душвор буд ва ҳар кас нашносад ҳамчунин ин кимиё ки гавҳари одамиро аз хишти бҳимит ба сафоу нафосати маликяти расонид то бидон саодат абадӣ ёбад ҳам душвор буд ва ҳар касе надонад .
Ва мақсӯд аз ниҳодан ин китоби шарҳи ахлот ин кимиёст ки ба ҳақиқати кимиёии саодат абадӣаст ва ин китобро бад-ӣни маънӣ « кимиёии саодат » ном кардему номи кимиё бар ваии аўлитр . Чаҳ , тафовути миёни мису зар беш аз сифрат ва рзонт несту самараи он кимиё беш аз тнъм дунё несту муддати дунёи худ чандасту неъмати дунё худ чист ?у тафовути миёни сифоти бҳоӣму сифоти малоика чандонаст ки аз асфали соФлин то ба аъло алӣину самарати ваии саодат абадӣаст ки муддати вайро охир несту анвоъи Наими вайро ниҳоят нест ва ҳеҷ кудуратро ба сафои Наими вай роҳ нест . Пас номи кимиёи ҷузи бад-ӣни кимиё ориятаст .