Бидон ки дунё манзилӣаст аз манозили роҳи дайн ва роҳгзорӣаст мусофиронро ба ҳазрати ҳақи таъолӣ ва бозорӣаст ороста бар сари бодияи ниҳода то мусофирӣн аз ваии зод худ баргиранд .

Ва дунёу охират иборатаст аз ду ҳолат : ончии пеш аз маргаст ва он наздиктараст , онро « дунё » гӯйанду ончии пас аз марг , онро « охират » гӯйанду мақсӯд аз дунёи зод охиратаст ки одамиро дар ибтидои офариниши сода офарӣдаанду ноқис , влкни шоистаи он камол ҳосил кунаду сӯрати малакӯтро нақши дил хеш гирданд , чунон ки шоистаи ҳазрат илоҳят гардад , бидон маънӣ ки роҳ ёбад ё яке аз нзоргёни ҷамол ҳазрат бошаду мунтаҳии саодати вай инасту биҳишти вай инасту вайро барои ин офарӣдаанду назорагии натавонад буд то чашми вай боз нашавад ва он ҷамолро идрок накунад ва он ба маърифат ҳосил ояду маърифати ҷамоли илоҳятро калиди маърифати аҷоиби сунъ илоҳӣасту сунъи илоҳиро калиди аввали ин ҳавос одамӣаст ва ин ҳавос мумкин набӯд ало дар ин колбуди мураккаб аз обу хок , пас бад-ӣни сабаб ба олами об ва хок афтод то ин зод баргираду маърифати ҳақи таъолӣ ҳосил кунад ба калиди маърифати нафаси хешу маърифати ҷумлаи офоқ ки мадракаст ба ҳавос то ин ҳавос бо вай мебошаду ҷосӯсӣ вай мекунад , гӯйанд вайро ки дар дунёст ва чун ҳавосро видоъ кунад ва вай бимонаду ончии сифати зот вайаст пас гӯйанд вай ба охират рафт пас сабаб бӯдани одамӣ дар дунё инаст .