Пас вайро дар дунё ба ду чиз ҳоҷатаст , яке он ки дилро аз асбоби ҳалок нигоҳ дорад ,у ғизои вай ҳосил кунаду дигари он ки танро аз мӯҳликот нигоҳ дораду ғизои вай ҳосил кунад .
Ва ғизои дили маърифату муҳаббати ҳақ таъолӣаст ки ғизоӣ ҳар чизеи муқтазии табъ вай бошад ки он хосияти вай буд ва аз пеш пайдо карда омад ки хосияти дили одамӣ инасту сабаби ҳалоки вай онаст ки ба дӯстии чизеи ҷузи ҳақи таъолӣ мустағриқ шаваду таъаҳҳуди тан барои дил май бояд ки тан фонӣасту дили боқӣу тани дилро ҳамчун уштураст ҳоҷиро дар роҳи ҳаҷ ки уштур барои ҳоҷӣ бояд , на ҳоҷиро барои уштур ва агар чаҳ ҳоҷиро ба зарурати таъаҳҳуди уштур бояд кард ба алафу обу ҷома то онгоҳ ки ба каъба расад ва аз ранҷи ваии барраад , влкн бояд ки таъаҳҳуди уштур ба қадар ҳоҷат кунад , пас агар ҳамаи рӯзгор дар алаф додан ва оростану таъаҳҳуд кардан вай кунад , аз қофила боз монад ва ҳалок шавад ҳамчунин одамӣ агар ҳамаи рӯзгор дар таъаҳҳуд тан кунад то қӯти вай ба ҷой дораду асбоби ҳалок аз вай давр дорад , аз саодати хеш боз монад .
Ва ҳоҷати тан дар дунёи се чизаст : хӯрданӣ барои ғизосту пӯшиданӣу маскан барои сармоу гармо то асбоби ҳалок аз вай боз дорад пас зарурати одамӣ аз дунё барои тан беш аз ин нест , балки усӯли дунёи худ инасту ғизои дил маърифатаст ва ҳарчанд беш бошад беҳтару ғизои тан таомаст ва агар зиёдат аз ҳади хеш буд , сабаб ҳалок гардад аммо онаст ки ҳақи таъолии шаҳватӣ бар одамӣ муваккил кардааст то мутақозӣ вай бошад дар таому маскану ҷома то тани вай ки мураккаб вайаст ҳалок нашаваду офариниши ин шаҳват чунонаст ки бар ҳади хеши бноистд ва бисёр хоҳаду ақлро бёФридаҳаст то вайро бар ҳад хеш бидораду шариъатро бФрстодаҳаст бар забони анбиё ( ъ ) то ҳудӯди вай пайдо кунад лек ин шаҳват ба аввал офариниш биниҳодааст дар кӯдакӣ ки ба ваии ҳоҷат буду ақл аз пас офарӣдааст пас шаҳват аз пеши ҷой гирифтаасту муставле шудау саркашӣ ҳаме кунад ақлу шаръи пас аз он биёмад то ҳамагии вайро ба талаби қӯту ҷомау маскан машғӯл накунаду бад-ӣни сабаби худро фаромӯш накунаду бидонад ки ин қӯту ҷома барои чаҳ май бояду ваии худ дар ин олам барои чисту ғизои дил ки зод охиратаст фаромӯш накунад , пас аз ин ҷумлаи ҳақиқати дунёу офати дунёу ғараз дунё бишнохтӣ , пас акнӯн бояд ки шохаҳоу шуъбаҳои дунё бишносӣ .