эй бар фалаки расидаи хурӯш аз самоъи ту

Пар дар шудаи хазонаи гӯш аз самоъи ту

Дар хуррамии даромадаи ҷон аз ҷамоли ту

Вази доӣраҳи бурун шудаи ҳуш аз самоъи ту

Бегуфту гӯйу заҳмат соқӣ шунида буд

Ҷони сад ҳазор наъраи нӯш аз самоъи ту

Гардуни ҳазор дида ба як гӯш ме бидод

Дрхрмии чунон шудаи дӯш аз самоъи ту

Онӣ ки хирқа зарб кунад ҳар сипедаи дам

Ин гунбади мураққаъи пӯш аз самоъи ту