Эмоми оламу бурҳони дайни лисон алҳақ

Тўӣӣ ки хомаи зи мадҳи ту мшкбор шавад

Гумон мабар ки зи садри ту ходими доъӣ

Ҳаме ба ҷой дигар ҷуз бозтрор шавад

Бидон худоӣ ки дар коргоҳи қудрат ӯ

Хазони куҳна ба тадриҷ навбаҳор шавад

Фитодаи хӯн ба раҳми ёр длстон гардад

Фиканда оби садаф дар шоҳвор шавад

Ки рӯзгори боғрозм аз ту даври андохт

Ва гар бигӯям тарсам ки рӯзгор шавад

Азизи давлату дайни бод то магари доне

Ки ҳар чаҳ ҳаст чу бисёр гашт хор шавад

зи баси иқомати хуршеди зард рӯй равад

Қиёс чун сафарӣ кард лаъл кор шавад ?

Сипед пӯш шавад моҳи вақти истиқбол

Дар иҷтимои зи заҳмати сиёҳ сор шавад

Чаро азизу гиромӣ буд ба аввали моҳ

Аз онкии охири маи як ду шаб шикор шавад

Ниҳол то ки буд бар дарахти шох буд

Чу шуд ҷудои зи дарахтони мива дор шавад

Дар офтоб агар бештар нигоҳ кунанд

Раво буд ки назар бар ду дида бор шавад

Чу баҳри илмӣу ғаввос чун шавад ба ту баҳр

Барои чунин дарҳои обдор шавад

Чу дар наёфт агар бештар мақом кунад

Чу аҳл дарё бошад ки зард ва зор шавад

Ту офтобӣу сайёра мҳтрқ гардад

Чу пеши хизмати он шоҳ тоҷдор шавад

Дил аз ҷдоӣӣ дар ҳоли васл май тарсад

Ба васли гоҳи ҷдоӣӣ умедвор шавад

Агар худоӣ бихоҳад арӯси давлати ту

Зтбъи ҷилваи гарми хуб чун нигор шавад

Манам ки бози ҳумоюни ошёни туам

Вафои боз ба парвоз ошкор шавад

Ҳамеша то ки ба бустони дарахт шох занад

Чу шохҳоши гарони гашт бурдбор шавад

Дарахти умри ту сари сабзи боди чандоне

Ки чори шохаш дар оқибат ҳазор шавад

Паноҳи халқ ба халқи фарохи дасти ту бод

Ки ҳамчуи халқи ҳамеи халқи танг бор шавад