Ва манеҳам : қдўаҳи аҳли маломат ва дода ба балои саломат , Абусолеҳи ҳмдўни ибни Аҳмади бен аммораи алқсор , разии аллоҳи анҳу

Аз қудамои машойих буду мтўръони эшону андари фиқҳу илм ба дараҷаи аъло буду мазҳаб саврӣ дошту андари тариқати мурӣди Абӯтуроби Нахшабӣ буд ва аз он алии нсрободӣ . Ва вайро румуз рақиқаст андари муомилоту каломи дақиқи андари муҷоҳидот .

Ҳаме ояд ки чун шаъни ваии андари илм бузург шуд , аъиммау бузургон ншобўр биёмаданд вайро гуфтанд : « туро бар минбар бояд шуду халқро панд дод то сухани ту фоидаи дил ҳо бошад . »

Гуфт : « марои сухани гуфтан раво нест . » гуфтанд : « чаро ? » гуфт : « аз он ки дили ман андари дунёу ҷоҳи он бастааст . Сухани ман фоидаи надиҳаду андари дилҳо асар накунад ,у сухани гуфтанӣ ки андари дилҳо муассир набошад асхтФоФ кардан буд бар илму истеҳзо кардан бар шариъату сухани гуфтани он касро мусаллам бошад ки ба хомӯшии ваии дайнро халал бошад , чун бигӯед халал бархезад . »

Аз вай пурседанд ки : « чаро сухани салафи нофеъ тараст мари дилҳоро аз сухани мо ? » гуфт : « лأнҳми тклмўои лъзи алإслом ва наҷоҳ алнФўси врзои арраҳмон , ва нҳн натакаллум лъзи алнФси втлби алднёу қабули алхлқ . »

Аз он чаҳ эшон сухани мари ъзи ислому наҷот танҳоу ризои худованди таъолиро гуфтанд ва мо мари ъзи нафасу талаби дунёу қабули халқро гӯйем . Пас ҳар ки сухан бар мувофиқати муроди ҳақ таъолӣ гуяд ва ба ҳақ гуяд , андари он сухани қаҳрӣ ва савлатӣ бошад ки бар أсрор асар кунад ва ҳар ки бар мувофиқати мурод худ гуяд , андари он сухани ҳўон ва злӣ бошад ки халқро аз он фоида Эй набошаду ногуфтани он ба аз гуфтан бошад ; аз он чаҳ мард аз иборати худ бегона шавад , беҳтар буд .

Ва ман чунон донам ки он бузурги ҷаҳон , эшонро аз сари худ дафъ кардааст мари тарки ҷоҳу расмро .